محمدصادق(محی‌الدین) حائری شیرازی

محمدصادق(محی‌الدین) حائری شیرازی فقیه و عالم ایرانی بود که در سال 1315 در شهر شیراز به دنیا آمد. او در خانواده‌ای اهل علم رشد کرد و تحت پرورش پدر که خود از روحانیون شناخته‌شده شیراز بود، به تعالیم دینی دست پیدا کرد. حائری شیرازی پس از گذراندن دوره دبیرستان و اخذ مدرک دیپلم ریاضی، به حوزه علمیه پیوست. در این دوره آشنایی با محمداسماعیل دولابی او را به سمت عرفان و فقه اسلامی سوق داد و در حوزه، تحت آموزش آیت الله بهجت قرار گرفت. در گذراندن دوره سطح حوزه، آیت الله شیرازی با تلاش و پشتکار مثال‎زدنی موفق شدند دوره ده ساله را در چهار سال بگذرانند. تلمذ از محضر بزرگانی مانند امام خمینی (ره) و آیات عظام بروجردی، اراکی و داماد، ایشان را به یک حوزوی ممتاز تبدیل کرد. ایشان از اوایل دهه چهل شمسی، تدریس در مسجد شمشیرگرهای شیراز را آغاز کرد و در دهه بعدی، با رفت‌وآمد متناوب بین قم و شیراز، در مدرسه حقانی حوزه علمیه درجه استادی را حفظ کردند. مبارزات آیت الله حائری شیرازی در دوران منجر به پیروزی انقلاب اسلامی نیز یکی از مهم‌ترین بخش‌های فعالیت ایشان است. در ابتدای دهه پنجاه ساواک او را دستگیر کرد و در بازداشت طولانی‌‌مدت، تحت بازجویی و شکنجه و آزار بسیاری قرار گرفت. بنیاد علوم انسانی اسلامی محی‌الدین حائری شیرازی یکی از مهم‌ترین دستاوردهای ایشان در دوره پس از انقلاب است که در آن به مسائلی مانند اقتصاد، اخلاق و مدیریت از منظر اسلام پرداخته می‌شود. نقدهای بنیادی ایشان به سیستم بانکی مدرن و رواج رباخواری در جامعه اسلامی، پررنگ‌ترین بخش تفکرات ایشان بود. از آثار و کتاب‌هایی که این عالم معاصر در طول حیات خود به انتشار رساندند می‌توانیم «با علی در صحرا، آئینه تمام‌نما، تحجرگرایی، تربیت دینی کودک، تفکر، تعلق، مربی و تربیت، نماز، تمثیلات اخلاقی، تمثیلات سیاسی و تمثیلات اعتقادی علمی» را نام ببریم. آیت الله حائری شیرازی در سال 1396 در اثر بیماری سرطان در 80 سالگی درگذشتند و در حرم حضرت فاطمه معصومه (ص) به خاک سپرده شدند.