آیت الله مجتبی از دهه شصت تا سال 1391 به تربیت و تادیب عموم مومنین پرداختند و جلسات درس اخلاق ایشان همواره یکی از محبوب‌ترین جلسات دینی در تهران بوده است. حال پس از رحلت این عالم ربانی مباحث این سی سال در حال تدوین به شکل کتاب است تا خیل عظیم‌تری از مشتاقان تربیت الهی بتوانند از مباحث استاد استفاده نمایند. یکی از مجموعه‌هایی که تاکنون منتشر گردیده مجموعه اخلاق ربانی است که خود چندین زیرمجموعه دارد. در هر زیرمجموعه یکی از رئوس گمراهی و هلاکت انسان محور قرار گرفته و استاد پیرامون آن در جلسات متعدد صحبت کرده‌اند و براساس آیات و روایات به شناساندن آن و شیوه درمانش پرداخته‌اند. از جمله مباحث اخلاق ربانی مجموعه تادیب شهوت است که خود در ده جلد منتشر گردیده است.

کتاب «فقر و غنا» یکی دیگر از سلسله مباحث مطرح شده تحت عنوان شهوات است که مطالبش محدود در مباحث مالی نیست گرچه محوریت اصلی سخنان با ثروت اندوزی در ارتباط است. ایشان در ابتدا تفاسیر مختلفی که از کلمات فقر و غنا شده را توضیح می‌دهند و بیان می‌کنند کدام نوع از غنا و فقر در روایات مذموم بوده‌اند و کدام معنای فقر و غنا مورد تائید و تمجید دین قرار گرفته است. ایشان در نگاهی عرفانی به درجه بندی غنا می‌پردازند و نشان می‌دهند در یک مرتبه از غنا انسان بی‌نیاز از جهان مادی و رها از تمام تعلقات می‌گردد و در مرتبه‌ای بالاتر از غنا تمام وجودش از نورخداوند پر می‌گردد. سپس ایشان به مبحث فقر می‌پردازند که آیا دین به فقر تشویق کرده یا از آن نهی نموده و بعد ضرورت فقر برای حاکمان جامعه اسلامی را اثبات می‌کنند. در بخش بعدی توضیح می‌دهند فقر سازنده که باعث می شود انسان رشد پیدا کند و بر درجات معنوی او افزوده گردد به چه نحو است. در بخش پایانی نیز وضعیت فقرا در دنیا و آخرت نسبت به ثروتمندان مورد بررسی قرار می‌گیرد.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید:

استغنا؛ یعنی غنای روحی و بی‌نیازی از غیر خدا پیدا میکند. در اینجا است که پا به مرحله سوم می‌گذارد. در این مرحله می‌خواهد عروج کند و بالا برود و غنای روحی خود را به غنای وجودی که همان غنای واقعی و حقیقی است برساند. ابتدا فناى فى أسماء الله پیدا می‌کند و فانی در أسمای الهی می‌شود. با قرار گرفتن در مرتبه فناء فی الله است که به دوام وجود حق، دوام وجودی پیدا می‌کند؛ یعنی بقا به بقای الهی پیدا می‌کند. آنگاه که فنای فی الله پیدا کرد، به غنای وجودی الله تعالی که ذاتی اوست او هم به غنای وجودی می‌یابد. غنای حقیقی این است.