آیت الله مجتبی تهرانی از جمله اساتید بزرگ اخلاق و معرفت شهر تهران بود که پیر و جوان از جلسات درس او بهره‌ها می‌بردند و از نفس حق این عارف عالم کسب فیض می‌نمودند. داب ایشان در دهه اول محرم بر این بود که مساله قیام امام حسین (علیه السلام) را هر بار از زاویه‌ای تازه به تماشا بنشینند و با محوریت یک موضوع مشخص این حماسه بزرگ را تحلیل و تفسیر نمایند. قیام حسینی که با فدای خون پاک‌ترین انسان‌ها سبب شد تا اسلام ناب محمدی تا روز قیامت بیمه گردد، تنها یک حادثه تاریخی صرف نبود بلکه آغازگر یک جریان پویا در تمام اعصار شد تا مردم همواره بتوانند به کمک آن حق و باطل را از یکدیگر تشخیص دهند و با چراغ سرخ اباعبدالله راه نجات را بیابند. مجموعه ده جلدی «سلوک عاشورایی» گردآوری مباحث بیان شده توسط این عالم بزرگ است که در هر جلد از آن مطالب بیان شده در هر سال قمری با محوریت یک موضوع تدوین و مکتوب گردیده است.

در هشتمین منزل از این مجموعه آیت الله تهرانی مساله عاشورا و قیام امام حسین (علیه السلام) را با محوریت «غیرت دینی» مورد بررسی قرار داده‌اند. ایشان پس از تعریف مفهوم غیرت و تقسیم بندی انواع مختلف آن تلاش نموده‌اند اصیل ترین نماد غیرت دینی که در حماسه کربلا رقم خورده است را تحلیل نمایند و از طریق آن به تبیین موضوع مطرح شده بپردازند. در بخش بعدی ایشان علت بروز این غیرتمندی در دوره حکومت یزید را بیان می‌کنند که همان تلاش او تلاش درجهت هدم دین بود و اینکه همتش بر خشکاندن ریشه اسلام بود. در بخش پایانی نیز درجات مختلف غیرت دینی را توضیح داده‌اند و در ادامه بیان کرده اند واقعه عاشورا چگونه در عالی‌ترین مرتبه غیرت دینی قرار می‌گیرد.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید:

غیرت اخلاقی کوشش و سعی کردن در حفظ اموری که عقلاً و شرعاً باید حفظ شود و اهم آن‌ها هم دین است؛ غیرت الهی هم حب به محبوب و متعلقات او است و دین هم یکی از متعلقات خدا است؛ لذا ما می‌بینیم که اهل معرفت خلاف علمای اخلاق که قضیه غیرت دینی را خیلی ظاهری بررسی کرده اند، غیرت دینی را به صورت ریشه‌ای مورد توجه قرار داده‌اند، ولی نتیجه هر دوی آن‌ها یک چیز است و آن هم «حفظ دین» است. دین عبارت است از کلام الله اوامر و نواهی الهی؛ لذا هم در نگاه اخلاقی باید حفظ شود؛ چون اهم امور است و هم در نگاه عرفانی؛ چون از متعلقات خدای متعال است.