آیت الله مجتبی تهرانی از سال‌های میانی دهه پنجاه تا سال 1391 به تربیت و تادیب عموم مومنین پرداختند و جلسات درس اخلاق ایشان همواره یکی از محبوب‌ترین جلسات دینی در تهران بوده است. حال پس از رحلت این عالم ربانی مباحث این سی سال در حال تدوین به شکل کتاب است تا خیل عظیم‌تری از مشتاقان تربیت الهی بتوانند از مباحث استاد استفاده نمایند. یکی از مجموعه‌هایی که تاکنون منتشر گردیده مجموعه اخلاق ربانی است که خود چندین زیرمجموعه دارد. در هر زیرمجموعه یکی از رئوس گمراهی یا سعادت انسان محور قرار گرفته و استاد پیرامون آن در جلسات متعدد صحبت کرده‌اند و براساس آیات و روایات به شناساندن آن پرداخته و شیوه درمان یا اکتسابش تعلیم داده اند. از جمله مباحث اخلاق ربانی کتاب «نصیحت» است که توسط موسسه مصابیح الهدی،ناشر اختصاصی استاد تهرانی، چاپ و منتشر گردیده است.

نصیحت از امور بسیار مهم است؛ تا جایی که اساس دین را نصیحت دانستند و امام علی می‌فرمایند خیر نیست در گروهی که آن‌ها نصیحت کننده نسبت به یکدیگر نیستند و نصیحت کنندگان را دوست نمی‌دارند. نصیحت یک ملکه درونی و از فضایل اخلاقی است که می‌تواند و باید به ظهور بیرونی هم برسد. در حقیقت نصیحت رابطه تنگاتنگی با ایمان دارد و حد اعلای آن این است که انسان آنچه را بر خود می‌پسندد، برای دیگران بپسندد. جامعه‌ای سعادتمند خواهد بود که در آن نصیحت باشد و انسان به نصیحت‌های ناصحین بیرونی و درونی خود عمل کند. با مطالعه این کتاب می‌توانیم به خوبی با شرایط نصیحت کردن و نصیحت شنیدن آشنا شوید و در راه ایجاد خانواده و جامعه‌ای سعادتمند حرکت کنیم همانگونه که امام علی می‌فرمایند:«ای مردم من به گردن شما و شما هم به گردن من حق دارید حق شما برگردن من این است که خیرخواه شما باشم و شما را ارشاد به خیر کنم. و اما حق من برگردن شما این است که به بیعت با من وفادار باشید و در آشکار و نهان برایم خیرخواهی کنید.»

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید:

انسان اگر نصیحت پذیر شود، نصیحت را از کسی که ناصح بودن او را قبول کرده است بپذیرد، نتیجه‌اش این است که از رسوایی ایمنی پیدا می‌کند؛ چون گاهی انسان تصمیم می‌گیرد کاری را نسبت به افعالش انجام دهد؛ به خصوص چون نصیحت در ارتباط با مشورت هم مطرح هست یا انسان مشاوره می‌کند یا بدون مشاوره شخص دیگری به او می‌گوید مسئله این گونه است. این کار را نکن انسان معتقد هم است که آن طرف متدین، دارای فهم و خیرخواه است ولی به حرف او گوش نمی‌کند و به همان کاری که فکر کرده بود، عمل می‌کند. بعد هم کارش به رسوایی کشیده می‌شود.