بسیاری از ما مرحوم آیت الله حق شناس را به مراقبه نفس و سلوک کم‌نظیرش می‌شناسیم؛ عالمی که بلندای روح او در عشق ورزیدنش به مردم، احترامش نسبت به بانوان، تفسیر گفتن و مباحثه‌های زیبای سخنش تجلی می‌یافت.

از آثاری که حاصل معاصر بودن با ایشان است، مجموعه چهار جلدی مواعظ است.

خلاصه‌ای از جلسات ظهرهای دوشنبه، چهارشنبه و شب های شنبه در مسجد امین الدوله، در سالهای ۶۴تا۶۸ است.

در بخشی از کتاب می‌خوانیم:

((در اوایل دوران تحصیلی به ناراحتی سینه دچار شده بودم حتی گاهی از سینه هم خون می آمد مرز خطرناک آن دوران بود و بیماری من احتمال سل داشت و دکتر و دارو افاقه نمی کرد یک روز تمام ذخیره های خود را که از کار برایم باقی مانده بود صدقه دادم و شب پر خواب حضرت ولیعصر{عج} را دیدم که...))