شیوع ویروس کرونا در ایران مانند تمام جهان یک بحران بزرگ بود و مردم را در شوک فرو برد. در ماه‌های ابتدایی وضعیت به شکلی نبود که بتوان آن را کنترل کرد و همین باعث شد که افراد زیادی در این مدت جان خود را از دست بدهند. با این وجود گزارش‎های صداوسیما از آمار مبتلایان و تعداد هموطنانی که از دنیا رفتند، درکنار فیلم‌ها و کتاب‌های مختلف توانستند اطلاع‌رسانی درستی در این باره انجام بدهند. کتاب «داستان واکسن» به شکلی ویژه و از پنجره‌ای متفاوت به موضوع مورد بحث پرداخته است و تلاش کرده تا روایتی کامل از آغاز همه‌گیری، شیوع جدی در ایران، نبود واکسن و فشار این بحران ارائه کند. از سمت دیگر تحریم کشورهای خارجی و قاچاق داروهای غیرقانونی به داخل ایران، فضا را متشنج می‌کرد. همین شرایط باعث شد تا با همّت مسئولین دولتی، دانشمندان ایرانی دست‌به‌کار شوند و اولین واکسن ویروس کرونای ایرانی را تولید کنند؛ یعنی واکسن «کوو ایران برکت». این کتاب گزارشی خلاصه اما کامل، با زمان‌بندی و ذکر تاریخ‌های دقیق، روند موفقیت سربازان جبهه بهداشت و پزشکی را ترسیم می‌کند. مهم‌ترین نکته‌ای که «فردین آریش و محمدصالح سلطانی» بر آن تأکید دارند، ایثار و فداکاری عظیمی است که بسیاری از این عزیزان برای مراقبت از مردم کشورشان انجام دادند و جان خود را برای پیروزی در این جنگ بیوشیمیایی فدا کردند. از شکل‌گیری ستاد فوری علیه کرونا، تا سنگ‌اندازی عدّه‌ای در راه موفقیّت تیم بهداشت، و بالأخره پیروزی پژوهشگران و تولید نخستین واکسن تمام ایرانی؛ این کتاب روایتی جذاب و واقعی را، گاهی تراژیک و گاهی مسرّت‌بخش، از مسیر پرفراز و نشیب مبارزه مدافعان سلامت ایران در طول این دو سال برای خواننده خلق می‌کند.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانیم:

«از روزی که اولین واکسن در ایران تولید شد، نزدیک به یک قرن می‌گذرد. در تمام این مدت ما یک کُپی باکیفیت و قوی از محصولی که قبلاً در جای دیگری از دنیا امتحانش را پس داده، تولید می‌کردیم؛ یک‌جور تکرار کردن کار موفّق دیگران. به‌جز واکسن‌های کرونای داخلی، همه واکسن‌هایی که در کشور تولید می‌شوند از همین جنس‌اند. این البته کار کوچکی به حساب نمی‌آید و دست اغلب کشورهای جهان از همین توانایی هم کوتاه است. ساختن واکسن کاری متفاوت با تولید واکسن است. این یک پروژه غول‌آسا است و یعنی خلق یک داروی تازه از صفر تا صد. برکت اولین واکسنی بود که در کشور ساخته می‌شد، اولین واکسنی که مراحل کارآزمایی‌اش باید همین‌جا پیش می‌رفت تا بتوانیم تمام ایرانی صدایش کنیم. روی همین حساب رسیدن به استانداردهای تولید محصول در پروژه برکت دشوارتر بود. تا پیش از این تمام مستندات علمی واکسن‌ها از کشورهای سازنده به ایران می‌رسید و ما براساس همان مستندات، خودمان واکسن را تولید می‌کردیم. این بار اما همان مستندات را هم باید خودمان خلق می‌کردیم و این موضوع، حساسیّت وزارت بهداشت روی پروژه «برکت» را بیشتر می‌کرد. جز این وارد راهی شده بودیم که دنیا هم هنوز آن را تجربه نکرده بود؛ ساختن واکسنی که کرونا را مهار کند؛ آن هم در اوج موج‌های هولناک و کشنده ویروس تازه.»