کتاب از اتم تا بی‌نهایت نوشته نرگس سادات مظلومی که توسط انتشارات معارف منتشر شده است، تلاشی است برای معرفی دکتر مسعود علی‌محمدی، دانشمند هسته‌ای و نخبه‌ای که در سایه امنیتی بودن شخصیتش، همواره دور از دید عموم زندگی می‌کرد، اما تأثیرات عظیمی بر پیشرفت علمی کشور گذاشت. بعد از سال‌ها از فقدان ایشان، در این کتاب پای صحبت‌های همسر ایشان می‌نشینیم و درک می‌کنیم ابعاد پنهانی از شخصیت و زندگی این فرد برجسته را که در عین سادگی، افتخارآفرین کشور ما بوده است.

در این کتاب، نویسنده با استفاده از زبان ساده، مفاهیم پیچیده علمی و فلسفی را به شکلی جذاب و قابل‌فهم برای نوجوانان و جوانان بیان می‌کند. از ساختار ذرات اتمی گرفته تا مفاهیم بزرگ‌تری مانند بی‌نهایت، این کتاب می‌کوشد تا این موضوعات علمی را به‌طور ملموس و داستان‌وار توضیح دهد.

کتاب همچنین به پرسش‌های بزرگ علمی و فلسفی درباره جهان و قوانین آن پرداخته و درک این مسائل پیچیده را برای نسل جدید آسان‌تر می‌کند. از آنجا که این کتاب با مثال‌های کاربردی و داستان‌های جذاب نگاشته شده است، برای نوجوانان و جوانانی که علاقه‌مند به علم و فلسفه هستند، گزینه‌ای مناسب است.

کتاب از اتم تا بی‌نهایت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

"از اتم تا بی‌نهایت" برای تمامی افرادی که به رشد فکری و علمی نسل جوان علاقه دارند، به‌ویژه معلمان و والدین، می‌تواند منبعی ارزشمند باشد. این کتاب نه تنها مفاهیم علمی و فلسفی را به شکلی ساده توضیح می‌دهد، بلکه با معرفی زندگی یک شخصیت برجسته، انگیزه و الهام‌بخش برای نسل جدید است تا به دنبال فهم عمیق‌تر جهان پیرامون خود بروند.

در برشی از کتاب از اتم تا بی‌نهایت می‌خوانیم:

دهه هشتاد اوج شلوغی های برنامه ای و درگیری های فکری مسعود بود. اگر کاری یا پروژه ای بود که به انجام نمی رسید و به بن بست می خورد، شب و روز نداشت. ساعتها فکر و با خودش بالا پایین می‌کرد. من هم عادت داشتم در آن روزها با او زیاد صحبت نکنم می‌دانستم وقتی فکرش مشغول است ترجیح می‌دهد سکوت کند و به مسئله‌اش فکر کند. معمولاً هم تسبیحی دست می‌گرفت و ذکر می‌گفت بارها می‌دیدم وسط گرفتاری‌ها نشسته است به خواندن زیارت عاشورا یا دعای توسل تا گره کارش باز شود. بارها شده بود وقتی به بن بست علمی میخورد نذر امامزاده صالح میکرد و بعد که با موفقیت مسئله حل می‌شد من را عهده‌دار انجام نذر می‌کرد با هم می‌رفتیم پیاده روی و برایم مسائل علمی را دقیق تعریف می‌کرد. گاهی به شوخی می‌گفتم آفرین خوب کار کردی، ولی باید بیشتر تمرین کنی می‌خندید می‌دانستیم بعد از این چند روز سکوت، شام رستورانی مهمانمان می‌کند.