کتاب تله نصیحت نوشته‌ی مایکل بانگی استانیر و ترجمه‌ی سهند حمزه‌ئی، توسط نشر آریانا قلم منتشر شده است. این اثر در ادامه‌ی مسیر حرفه‌ای نویسنده در زمینه مربی‌گری و توسعه فردی، به یکی از رایج‌ترین عادت‌های ارتباطی ما انسان‌ها می‌پردازد: عادت به نصیحت کردن.

نویسنده در این کتاب نشان می‌دهد که بسیاری از ما، حتی با نیت خیر، به‌جای گوش‌دادن و همراهی، خیلی زود سراغ ارائه راه‌حل می‌رویم. این کار که شاید در ظاهر مفید به نظر برسد، در عمل اغلب منجر به کاهش انگیزه و استقلال فکری دیگران، و حتی خستگی و فشار ذهنی خودمان می‌شود. استانیر این تمایل ناخودآگاه به ارائه راه‌حل را «هیولای نصیحت» می‌نامد؛ هیولایی درونی که با سه چهره‌ی راه‌حل‌دهنده، مراقبت‌کننده و کنترل‌کننده ظاهر می‌شود و مانع گفت‌وگوی سازنده می‌شود.

«تله نصیحت» در سه بخش اصلی نوشته شده است: ابتدا به رام‌کردن این هیولا و شناخت انگیزه‌های پشتِ تمایل به نصیحت می‌پردازد، سپس مخاطب را به حفظ کنجکاوی و پرسیدن سؤالات درست دعوت می‌کند و در نهایت مهارت‌های لازم برای مربی‌گری مؤثر را آموزش می‌دهد. رویکرد کتاب مبتنی بر پرسشگری فعال و گوش‌دادن عمیق است؛ رویکردی که به جای ارائه پاسخ آماده، فرصت رشد را در اختیار طرف مقابل می‌گذارد.

استانیر پیش‌تر با کتاب «راه و رسم مربی‌گری» در میان خوانندگان ایرانی شناخته شده بود و این‌بار نیز با زبانی ساده و نثری کاربردی، مفاهیم عمیقی را برای بهبود روابط کاری و شخصی ارائه می‌دهد. ترجمه‌ی سهند حمزه‌ئی با حفظ دقت علمی، متن را به زبانی روان و خوش‌خوان منتقل کرده است.

کتاب در 192 صفحه منتشر شده و برای مدیران، مربیان، والدین، معلمان و همه‌ی کسانی که با دیگران در ارتباط هستند و به دنبال تأثیرگذاری مثبت در تعاملاتشان می‌گردند، منبعی ارزشمند و الهام‌بخش به‌شمار می‌آید.

کتاب تله نصیحت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

به تمام کسانی که به دنبال بهبود مهارت‌های ارتباطی خود هستند، کسانی که نقش مربی یا مدیر دارند، والدینی که می‌خواهند شنونده‌ای بهتر برای فرزندانشان باشند، و هر کسی که می‌خواهد به‌جای راه‌حل دادن، با سؤالات خوب و همراهی مؤثر تأثیر بگذارد.

در برشی از کتاب تله نصیحت می‌خوانیم:

بگذارید با سرراست ترین روش ارتباطی شروع کنیم. حضوراً با طرف مقابلتان ارتباط برقرار میکنید هر بار که گفت و گویتان حضوری است می توانید کمی طولانی تر کنجکاو بمانید. مجبور نیستید قرار مربیگری را از قبل تنظیم کنید مجبور نیستید کارکنان را به اتاق ویژه مربیگری دعوت کنید می توانید همین طور که در راهرو راه می روید با منتظر آمدن آسانسور یا آماده شدن یک فنجان قهوه هستید از کسی سؤال کنید.

ارتباط ویدئویی یکی دیگر از مجراهای متداول است، به خصوص در دنیایی که پر شده از تیم های مجازی و سازمانهایی که هر کدام از واحدهایشان یک جای دنیاست با زوم اسکایپ، هنگ آوتس یا هر یک از سرویس های متعدد موجود میتوانید هم ارتباط برقرار کنید هم کنجکاوی کنید. البته در این روش سخت تر میشود حضور شش دانگ را حفظ کرد. عوامل حواس پرتی مانند ایمیل و پیام رسانتان درست جلوی چشمتان است. اگر مشغول تماس ویدئویی با کسی هستید این عوامل حواس پرتی را غیر فعال کنید به جای صفحه نمایش به دوربین نگاه کنید و تمام توجهتان را بسپرید به طرف مقابل از نظر بعضی ها مربیگری از طریق گفت وگوی تلفنی غیر ممکن است. نگران اند که از دست دادن نکات دقیق و ظریف زبان بدن جلوی پیشرفت کار را بگیرد اما در واقع خیلی از مربی های حرفه ای تلفن را ترجیح میدهند؛ زیرا در این روش همه مزیتهای ملاقات حضوری را در اختیار دارید، آن هم بدون اینکه از مشکلات گفت وگوی حضوری خبری باشد. وقتی رو در رو هستید به خصوص اگر بینتان مناسبات قدرت باشد

مثلاً مخاطبتان رئیس یا زیر دستتان باشد شاید هر کدامتان نقاب خوبش را به صورت بزند. نکته ای که درباره مکالمه تلفنی وجود دارد این است که بعضی وقت ها به افراد این امکان را میدهد که نقابشان را بردارند.