آیت الله مجتبی از دهه شصت تا سال 1391 به تربیت و تادیب عموم مومنین پرداختند و جلسات درس اخلاق ایشان همواره یکی از محبوب‌ترین جلسات دینی در تهران بوده است. حال پس از رحلت این عالم ربانی مباحث این سی سال در حال تدوین به شکل کتاب است تا خیل عظیم‌تری از مشتاقان تربیت الهی بتوانند از مباحث استاد استفاده نمایند. یکی از مجموعه‌هایی که تاکنون منتشر گردیده مجموعه اخلاق ربانی است که خود چندین زیرمجموعه دارد. در هر زیرمجموعه یکی از رئوس گمراهی و هلاکت انسان محور قرار گرفته و استاد پیرامون آن در جلسات متعدد صحبت کرده‌اند و براساس آیات و روایات به شناساندن آن و شیوه درمانش پرداخته‌اند. از جمله مباحث اخلاق ربانی مجموعه تادیب شهوت است که خود در ده جلد منتشر گردیده است.

اولین بحثی در سلسله مباحث تادیب شهوت بیان گردیده مساله «شهوت شکم، جنسی، ازدواج و فواید آن» است. دو عضوی که بزرگترین تاثیر را در حکمرانی شهوت بر انسان دارند و نمی‌گذارند تا بعد روحانی انسان رشد پیدا کند شکم و اعضای جنسی هستند. بسیاری از مردم به دلیل تمایلات و خواسته‌های بی حد و حصر همین دو عضو از پیمودن راه حق باز می‌مانند و توفیق بسیاری از امور خیر را از دست می‌دهند. ایشان بحث را خود را به این نحو پیش برده‌اند که برای هرکدام از شهواتی که در انسان وجود دارد سه حالت فرض گرفته‌اند: افراط، تفریط و میانه‌روی. سیره خدا و دینش بر آن است که مردم در تمامی شهوات راه میانه را پیش بگیرند و افراط و تفریط به خرج ندهند که دیگر دچار ضلالت می‌گردند. ایشان راهکارهایی برای اعتدال ورزی در شهوت شکم و میل جنسی را بیان می‌کنند و عوارض دنیوی و اخروی افراط و تفریط در هر کدام را نیز بیان می‌نمایند. به عنوان نمونه ایشان برای جلوگیری از افراط در میل جنسی بحث ازدواج را بسیار موثر می‌دانند.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید:

حتی روایاتی را که ما در آثار اسلامی داریم انسان را به مسئله جوع؛ یعنی گرسنگی و تشنگی ترغیب می‌کنند؛ این روایات چه بسا از این جهت آمده‌اند که چون ما در دامن طبیعت هستیم جاذبه‌های طبیعی کشش‌های خودشان را روی انسان دارند و از نظر معنوی انسان احتیاج دارد به سوی معنویت ترغیب و سوق داده شود؛ لذا برای اینکه حالت تعادلی در ما ایجاد بشود و به سوی طبیعت و مادیت نرویم، این گونه توصیه شده است؛ والا در مکتب اسلام مواردی را می‌بینیم که در آن‌ها انسان را به تغذیه مناسب سوق می‌دهند؛ مثلاً در روایت داریم کسانی که چهل روز گوشت نخورند در گوش آنها اذان بگویید.