آیت الله مجتبی تهرانی از سال‌های میانی دهه پنجاه تا سال 1391 به تربیت و تادیب عموم مومنین پرداختند و جلسات درس اخلاق ایشان همواره یکی از محبوب‌ترین جلسات دینی در تهران بوده است. حال پس از رحلت این عالم ربانی مباحث این سی سال در حال تدوین به شکل کتاب است تا خیل عظیم‌تری از مشتاقان تربیت الهی بتوانند از مباحث استاد استفاده نمایند. یکی از مجموعه‌هایی که تاکنون منتشر گردیده مجموعه اخلاق ربانی است که خود چندین زیرمجموعه دارد. در هر زیرمجموعه یکی از رئوس گمراهی و هلاکت انسان محور قرار گرفته و استاد پیرامون آن در جلسات متعدد صحبت کرده‌اند و براساس آیات و روایات به شناساندن آن و شیوه درمانش پرداخته‌اند. از جمله مباحث اخلاق ربانی کتاب «صدق و نفاق» است که توسط موسسه مصابیح الهدی،ناشر اختصاصی استاد تهرانی، چاپ و منتشر گردیده است.

در این کتاب به موضوع صدق و نفاق پرداخته شده است. در حقیقت تعریف نفاق شباهت بسیاری به عدم صدق در عمل دارد و نفاق نوعی کذب است که در نقطه مقابل صدق مطرح می‌شود. ابتدا طی دوازده جلسه مباحث مربوط به صدق بیان شده است و سپس در نه جلسه موضوع نفاق به تفصیل بحث شده است یکی از مهم‌ترین نکاتی که در این کتاب به خوبی باز و توضیح داده می‌شود این است که برای شناسایی نیکان و صالحین باید به صادق بودن آنها توجه کرد و در روایاتی آمده است که نماز و روزه ملاک مناسبی برای شناسایی نیست چون ممکن است شخصی نسبت به نماز و روزه حریص باشد و اگر بخواهد آنها را ترک کند به وحشت بیفتد. راه شناسایی درون افراد، صادق بودن و امانت داری آن‌هاست. در نهایت هم به این اشاره می‌شود که مهم‌ترین ملاک نبوت، ولایت و حکومت داری صدق است.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید:

یکی دیگر از اقسام صدق، صدق در اعمال است. انسان در اعمالی که انجام می‌دهد چه نفس عمل و چه هیئت و کیفیتی که به خودش هنگام عمل می‌گیرد به شکلی باشد که ظاهرش با باطنش تطبیق داشته باشد؛ ظاهر با باطن مساوی باشد. علمای اخلاق می‌فرمایند استوای ظاهر با باطن استوای علانیه است. نه اینکه آن‌ها ناهماهنگ باشند، به شکلی که ظاهر گویای مطلبی باشد و باطن چنین نباشد؛ به این معنا که ظاهر بهتر از باطن باشد.