کشورهای شمال آفریقا کشورهایی هستند که به فرهنگ ایرانی و اسلامی مناطق خاورمیانه بسیار نزدیک هستند. این قرابت سنن مربوط به تاریخچه مشترک این کشورها در دین و حکومت‌هایی است که قرن‌ها پیش بر این مناطق سلطه داشته‌اند. کشور مراکش از جمله این سرزمین‌های تاریخی است که هنوز بافت قدیمی و زیبای خود را حفظ کرده است و حالا که روابط سیاسی ایران و مراکش پس از سال‌ها بهبود یافته به نقطه جذابی برای توریست‌های ایرانی تبدیل شده است.

منصور ضابطیان در بهار سال 96 در یک سفر 21 ساعته خود را به مراکش می‌رساند و پس از 20 روز گشتن در این کشور زیبا کتاب «چای نعنا» را برای دوست‌داران سفر و آن‌ها که مشتاق هستند در مورد این کشور بیشتر بدانند نوشته است. این کتاب حاوی اطلاعات تازه و جذابی در مورد کشوری است که گرچه نامش برای بسیاری از ایرانیان آشنا است اما در مورد خودش آگاهی چندانی ندارند. جالب است بدانید اسم مراکش در واقع اسم چهارمین کشور بزرگ کشور مغرب است و تنها ایرانیان این کشور را به این نام می‌خوانند. این اثر مشتمل بر تجربه ضابطیان از غذاها، شهرهای شمالی این کشور و آدم‌های دوست داشتنی این کشور است.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید:

یکی از آدم‌های کافه مرا به زیرزمین می‌برد جایی که تابلوهای روی دیوار روند ساخته شدن کافه را نشان می‌دهند. کافه تا سال ۲۰۰۴ وجود خارجی نداشته است. در همین سال یک خانم آمریکایی که عاشق فیلم کازابلانکا بوده تصمیم می‌گیرد به کازابلانکا بیاید و کافه ی مورد علاقه‌اش را بسازد. او این ساختمان قدیمی را در نزدیکی بندر پیدا می‌کند و شروع به کار می‌کند و یک سال بعد معبد عاشقان فیلم‌های عاشقانه سینما شکل می‌گیرد. جایی که حالا من دارم با چشم‌های گرد و لبخندی بر لب سوراخ سمبه‌هایش را می‌گردم و یونس در بالکن آن نشسته و دارد با گوشی اش clash بازی میکند!