بسیاری از ما مرحوم آیت الله حق شناس را به مراقبه نفس و سلوک کم‌نظیرش می‌شناسیم؛ عالمی که بلندای روح او در عشق ورزیدنش به مردم، احترامش نسبت به بانوان، تفسیر گفتن و مباحثه‌های زیبای سخنش تجلی می‌یافت.

از آثاری که حاصل معاصر بودن با ایشان است، مجموعه چهار جلدی مواعظ است.

خلاصه‌ای از جلسات ظهرهای دوشنبه، چهارشنبه و شب های شنبه در مسجد امین الدوله، در سالهای ۶۴تا۶۸ است .

در بخشی از کتاب می‌خوانیم:

((گاهی خواب بشارت و تشویق و ترغیب است مثل اینکه مرحوم استاد فرمودند:« بعضی رفقا را که در این مجلس حضور پیدا می‌کنند و همین جا آنها را دیده ام در عالم رویا دیده ام که...»))