کشورهای بسیاری هستند که از چشم توریستان مخفی مانده‌اند و رسانه‌های بزرگ جهان به آن‌ها کمتر می‌پردازند. روابط سیاسی و تعاملات میان یک کشور با دیگر کشورها از مهم‌ترین عواملی است که مشخص می‌کند یک کشور چه مقدار در جهان مطرح باشد و به قطب سفری تبدیل شود. کشور کوبا به عنوان یکی از قدیمی‌ترین کشورها در مبارزه با امپریالیسم و دولت آمریکا از جمله کشورهایی است که سال‌ها منزوی و ناشناخته باقی مانده است.

منصور ضابطیان در مقدمه کتاب «سباستین» علت اینکه تصمیم می‌گیرد به کشور کوبا سفر کند را اینگونه توضیح می‌دهد که با سفر رئیس جمهور آمریکا به کوبا پس از 88 سال احساس کردم باید برای رفتن به این کشور دست بجنبانم. چرا که اوضاع خبر از آن می داد که کوبا از مواضع انقلابی خود عقب نشسته و دیری نیست که این کشور هم با هجوم فرهنگ آمریکایی و محصولات ایالات متحده استحاله شود. ضابطیان برای درک اصالت و سنت کوبا سفرش را شروع می‌کند و گزارش مفصلش از مردمان خونگرم و سختی کشیده این کشور را در این کتاب ثبت و ضبط می‌کند. کشوری که به دلیل تحریم‌های گسترده و مخالفت با سیاست‌های آمریکا دچار مشکلات سیاسی و اقتصادی عدیده است اما مردمانی دوست داشتنی و طبیعتی چشم نواز دارد. ضابطیان با قلم جذاب و لحن شیرین راوی مشاهدات خود از این کشور است.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید:

در این سبک زندگی دو چیز بیش از همه برایم عجیب است. اول شادمانی پنهان مردم و حسن خلق‌شان در رابطه با هم و در رابطه با غریبه‌ها می‌شود برای کسی که در آستانه ی خانه‌اش نشسته و دارد سیگار برگش را دود می‌کند دستی تکان بدهی و او تو را دعوت کند به یک نشست چند ساعته و حتی شام ساده‌اش را با تو تقسیم کند. یک روز عصر بازی رئال و بارسا را به همین شیوه دیدم. گرچه فوتبالی نیستم اما خانواده‌ای که در نشیمن خانه نشسته بودند و در خانه‌شان باز بود وقتی دیدند من دارم با تعجب به آن‌ها که چشم دوخته‌اند به صفحه‌ی تلویزیون نگاه می‌کنم با اصرار دعوت کردند که کنارشان باشم. فوتبال یک ساعت بعد تمام شد و من حدود پنج ساعت بعد از خانه‌شان بیرون زدم.