کتاب دوازده صفر سه به قلم محمدصادق علیزاده روزنگاری‌های تشییع شهید سید حسن نصرالله را روایت می‌کند، آن هم نه با ادبیاتی فلسفی یا آکادمیک بلکه خودمانی و به دور از تکلف.

کتاب دوازده صفر سه از قلم یک روزنامه‌نگار روایت می‌شود به نام محمدصادق علیزاده. دلیل روایت چیست؟ بزرگترین رویداد جبهه مقاومت که چیزی نیست جز تشییع سید حسن نصرالله. تاریخ را که ورق بزنیم می‌توان جایگاه سید حسن نصراللله را با اندکی تسامح به امام روح‌الله (ره) تشبیه کرد و بدیهی است که تشییع این دو رهبر بسیار به هم شبیه باشد. جمعیت میلیونی، حضور صدها خبرنگار و بازتاب در رسانه‌های بین‌المللی گوشه‌ای از رخداد‌های این جریان است. اما این حماسه ریشه در بافت، فرهنگ و مناسبات لبنان دارد، هم‌چنان که موج ایجاد شده از رحلت روح‌الله ریشه در عمق وجود ملت ایران داشت. کتاب حاضر کوشیده تا در خلال مشاهده حماسه تشییع سید از این مناسبات نیز پرده بردارد. این وقایع‌نگار نشان می‌دهد چگونه حزب‌الله در تشییع سید عقبه اجتماعی و مردمی خودش را به رخ دشمن و پسله‌های داخلی‌اش در لبنان می‌کشد. کتاب هم‌چنین از تهدید‌های نظامی اسرائیل در جریان تشییع و گارد امنیتی حزب‌الله سخن می‌گوید و نشان می‌دهد اگر سید رفته است امام محبوبیت او راهش را بی‌رهرو نخواهد گذاشت.

چرا باید کتاب دوازده صفر سه را مطالعه کنیم؟

تا از عظمت جبهه مقاومت، محبوبیت سید حسن نصرالله و حقیقت حزب‌الله آگاه شویم که فردای روزگار جایگاه حق و باطل را اشتباه به خوردمان ندهند.

کتاب دوازده صفر سه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

ادبیات پایداری، جبهه مقاومت، حزب‌الله، لبنان و رهبران مقاومت. اگر شما هم می‌خواهید درباره این کلید واژه‌ها بیشتر بدانید کتاب دوازده صفر سه را ورق بزنید.

برشی از کتاب دوازده صفر سه:

ترکیب خون و فقدان است که باعث همراهی چند ده هزار نفر جمعیت داخل ورزشگاه می‌شود که فقرة «الا حِزْبَ اللهِ هُمُ الْغَالِبُونَ» ، را با حرارت فریاد بزند. حال نتانیاهو و لشکر اشقیا چند ده کیلومتر پایین‌تر در اراضی اشغالی هر قدر که می‌خواهند عربده و خط و نشان بکشند یا تحلیلگران وطنی هر قدر که می‌خواهند در ایران بنشینند و بعضاً حتی از روی دلسوزی و شدت واقع گرایی حذف هم زمان دبیرکل سابق (سیدهاشم) و اسبق (سید حسن) را نشانه شکستن کمر مقاومت بدانند. نه آقا! این جماعت توی تشییع این شکلی به قضیه و ترور و حذف سید حسن نگاه نمی‌کنند که ما در ایران برایشان دایه دلسوزتر از مادر شده‌ایم.