کتاب فمینیسم در ترازوی نقد در جلد دوم خود به عنوان عریض و طویلی می‌رسد که حرف‌های زیادی برای گفتن دارد:

                        «دروغ‌هایی که زنان باور می‌کنند و حقایقی که آنها را آزاد می‌سازد»

این اثر به قلم نانسی لی‌دموس تدوین شده است و توسط پریسا پورعلمداری ترجمه و تلخیص گشته است.

فمینیسم گستره‌ای از جنبش‌های سیاسی، ایدئولوژی‌ها و جنبش‌های اجتماعی است که به دنبال تعریف، برقراری و دستیابی به حقوق برابر جنسیتی در مسائل سیاسی، اقتصادی، شخصی و اجتماعیِ زنان است. فمینیست‌ها بر این باورند که جوامع، دیدگاه مردان را در اولویت قرار می‌دهند و با زنان در این جوامع به صورت منصفانه‌ای رفتار نمی‌شود. تا اینجا همه چی زیبا به نظر می‌رسد اما حقیقت پشت این جنبش چیزی جز خیزش علیه زن و نابودی فطرتش نیست. جدای از تاثیرات فمینیسم بر زنان، فرزندان و خانواده نیز به شدت تحت تاثیر قرار می‌گیرند.

در کتاب حاضر نویسنده که یک مبلغ مسیحی است با اشاره به سردرگمی‌های روزانه زنان سعی کرده تا فریب‌هایی که بسیاری از آنان را به ناامیدی و استیصال کشانده، بشناسد و با معرفی شیطان و همراهانش به عنوان منشا تمام دروغ‌پردازی‌ها و انحرافات بشری، خواننده را راهنمایی کند تا به سوی حقایقی بازگردد که تنها در آموزه‌های دینی، قابل یافتن است. از نگاه لی‌دموس فمینیسم با دروغ‌پردازی زنان را در توهمات فرو می‌برد در حالی که راه آزادی حقیقی او بازگشت به اصالت خودش است.

چرا باید کتاب «چه کسی گهواره را تکان خواهد داد؟» را مطالعه کنیم؟

تا راه رفته غرب را نپیماییم و از کوچکترین تفکرات فمینیستی دوری کنیم.

کتاب «چه کسی گهواره را تکان خواهد داد؟» را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

دختران جوان، بانوان و فعالان حقوق زنان، روشنفکران جامعه، دانشجویان و اساتید دانشگاه مخاطبان این نوشتار هستند.

برشی از کتاب «دروغ‌هایی که زنان باور می‌کنند و حقایقی که آنها را آزاد می‌سازد»

همه ما دورانی را سپری کرده‌ایم که شاید در آن زمان احساس می‌کردیم دیگر طاقت‌اش را نداریم و نمی‌توانیم آن وضعیت را تحمل کنیم. راه چاره اینست که مانند فریب‌های دیگر، این دروغ را با حقیقت روبرو سازیم. علی رغم آنچه احساسات و شرایطمان ممکن است به ما بگوید، خداوند می‌گوید: «لطف من برای تو کافیست». اغلب ما با این کلام آشناییم، اما وقتی به شرایط و امتحانات زندگی برخورد می‌کنیم تعداد کمی از ما واقعاً به آن باور دارند.

آنچه واقعاً باور می‌کنیم اینست که دیگر نمی‌توانیم ادامه دهیم ...

دیگر نمی توانم یک شب دیگر را با این بچه مریض صبح کنم.

دیگر نمی‌توانم به این زندگی ادامه دهم.

دیگر نمی‌توانم حرفهای مادر شوهرم را تحمل کنم.

آیا باید این دروغ‌ها را باور کنیم یا خود را بنده خدا دانسته و لطفش را بر زندگی‌مان کافی بدانیم. لطف خدا برای هر لحظه، هر شرایط و هر نیاز زندگی ما کافی است.