کتاب آن روی فمینیسم جلد یازدهم مجموعه فمینیسم در ترازوی نقد است که به قلم فیلیس شلافی و سوزان ونکر نگارش یافته است و توسط نجمیه غلامعلی اللهیاری ترجمه شده است. این اثر در هشت فصل ضمن معرفی فمینیسم این پدیده شوم اجتماعی را واکاوی میکند و نشان میدهد چگونه این جریان به نابودی زن در جامعه میپردازد.
فمینیسم گسترهای از جنبشهای سیاسی، ایدئولوژیها و جنبشهای اجتماعی است که به دنبال تعریف، برقراری و دستیابی به حقوق برابر جنسیتی در مسائل سیاسی، اقتصادی، شخصی و اجتماعیِ زنان است. فمینیستها بر این باورند که جوامع، دیدگاه مردان را در اولویت قرار میدهند و با زنان در این جوامع به صورت منصفانهای رفتار نمیشود. تا اینجا همه چی زیبا به نظر میرسد اما حقیقت پشت این جنبش چیزی جز خیزش علیه زن و نابودی فطرتش نیست.
فیلیس شلافی دکتری حقوق خود را در سال 1978 از دانشکده حقوق دانشگاه واشنگتن به دست آورد. او در سال 1963 «جایزه زنان موفق» را از آن خود کرد. با نتشار اولین کتاب خود در سال 1964 به شهرت رسید و در سال 1972 به رهبری جنبش محافظهکارانه انتخاب شد. او در مجله زنان خانهدار به عنوان یکی از صد زن موفق قرن بیستم شناخته شد. او بیش از بیست کتاب در نقد فمینیسم نگاشته است و دارای شش فرزند میباشد.
سوزان ونکر نیز خواهرزاده فیلیس است که پس از تحصیل در رشته حقوق دانشگاه بوستون با کتابهایی نظیر «روش انتخاب همسر خوب» و «هفت رویای مادران شاغل» معروف شد و در مصاحبههای بسیار در سیانان و بیبیسی و فاکس نیوز به مقابله با فمینیسم پرداخت.
این دو حقوقدان برجسته در کتاب «آن روی فمینیسم» به مبارزه فمینیسم با فطرت انسانی و تأثیر فمینیسم بر تغییر نگرشها اشاره کرده و شرح میدهند که چگونه این تغییر نگرشها به بیبندوباری جنسی، بی تفاوتی مادران نسبت به نیازهای فرزندان، آسیبهای مهد کودک بر رشد روانی و شخصیتی کودکان، تضعیف مردان در خانواده و جامعه، گسترش طلاق، کاهش نقش تربیتی پدران بر فرزندان، ترویج سقط جنین، همجنس بازی و خودارضایی و در نتیجه کاهش ازدواج منجر شده است. این دستاورد فمینیسم است که پس از اضمحلال زنان به پوچی خانواده و به تبع آن به نابودی جامعه منجر شده است.
تا راه رفته غرب را نرویم و از نتایج شوم این جنبش دوری کنیم.
دختران جوان، دانشجویان، اساتید دانشگاه، روشنفکران جامعه، فعالان حقوق زنان و فعالان رسانهای مخاطبان این جستار هستند.
دختر خوب بودن همان چیزی است که فمینیستها در دهه ۱۹۶۰ به عنوان سرکوب زنان مطرح کردند. اما امروز عکس این صادق است. ستمگری به زنان موقعی است که آنها حس کنند باید «بد» باشند تا مورد قبول واقع شوند و این حیثیت آنها را از بین میبرد و پیامدش چیزی جز ضعف و ناتوانی نیست. آیا شما تا به حال برای انجام بدی بیشتر، مجبور به سرکوب خواستههای فردی بودید یا خوبی؟ موضوع این است که تأخیر در کامروایی دقیقاً برای حفظ فردیت خود خواستهها و اهداف است و خوشحالی ماندگار به ارمغان میآورد.
شــبکه توزیـع کتابهای شـاخص با ۱۰ تا ۲۵ درصد تخفیف همیشگی ارسال کمهزینه پستی به تمام ایران
نظرات