کتاب فمینیسم در ترازوی نقد در جلد نهم خود به عنوان «چه کسی گهواره را تکان خواهد داد؟» رسیده است. این اثر به قلم یازده اندیشمند غربی درصدد بیان تاثیر نگرش‌های فمینیستی بر کمرنگ شدن نقش‌های همسری و مادری در بین دختران جوان است.

فمینیسم گستره‌ای از جنبش‌های سیاسی، ایدئولوژی‌ها و جنبش‌های اجتماعی است که به دنبال تعریف، برقراری و دستیابی به حقوق برابر جنسیتی در مسائل سیاسی، اقتصادی، شخصی و اجتماعیِ زنان است. فمینیست‌ها بر این باورند که جوامع، دیدگاه مردان را در اولویت قرار می‌دهند و با زنان در این جوامع به صورت منصفانه‌ای رفتار نمی‌شود. تا اینجا همه چی زیبا به نظر می‌رسد اما حقیقت پشت این جنبش چیزی جز خیزش علیه زن و نابودی فطرتش نیست. جدای از تاثیرات فمینیسم بر زنان، فرزندان و خانواده نیز به شدت تحت تاثیر قرار می‌گیرند.

این اثر در فصل اول خود الگوی فمینیستی مراقبت از کودکان را بررسی می‌کند. فصل دوم به مساله مهدکودک، کیفیت آن و مهد کودک در نگاه کودک می‌پردازد. فصل سوم به تناسب بین نظریه‌های روانشناسی و مهد کودک می‌پردازد. در نهایت فصل چهارم کتاب به دوگانه اقتصاد و مهد کودک می‌پردازد و درصدد پاسخ‌گویی به سوال «آیا می‌خواهیم دولت پرستار بچه‌هایمان شود؟» است.  

چرا باید کتاب «چه کسی گهواره را تکان خواهد داد؟» را مطالعه کنیم؟

تا راه رفته غرب را نپیماییم و از کوچکترین تفکرات فمینیستی دوری کنیم.

کتاب «چه کسی گهواره را تکان خواهد داد؟» را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

دختران جوان، بانوان و فعالان حقوق زنان، روشنفکران جامعه، دانشجویان و اساتید دانشگاه مخاطبان این نوشتار هستند.

برشی از کتاب چه کسی گهواره را تکان خواهد داد؟

اولین بار که با لسلی آشنا شدم تصمیم داشت وقتی نوزادش هشت ماهه شد، سرکار برگردد. اما او که احساس ناخوشایندی از این کار داشت، بعداً به این نتیجه رسید که باید در خانه بماند. ماهها بعد به من گفت: «حالا درباره نوزادم احساس آرامش می‌کنم. قبلاً که می‌خواستم سرکار برگردم فکر می‌کردم باید همه وظایف مادرانه خود را در هشت ماه اول انجام دهم.

نا آرام و عصبی شده بودم وقتی حال نوزادم خوب نبود، خود را مادر بدی می‌دانستم اما وقتی تصمیم گرفتم در خانه بمانم، هرگاه حال پسرم خوب نبود می‌گفتم حالش موقتاً بد است. همیشه که این طور نخواهد بود؛ مادرانی که مانند لسلی تنها چند هفته یا چند ماه پس از تولد نوزادانشان سرکارشان باز می‌گردند، فشار درونی شدیدی را متحمل می‌شوند، چون می‌خواهند همه وظایف مادری خود را به صورت فشرده در این چند ماه یا در ساعات پر کیفیت آخر روز ایفا کنند و یا ممکن است آنها خود را از نوزادانشان دور کنند و لذت آن ماه‌های اولیه را نچشند.