کتاب «تا ابد زندگی: حیات برزخی1» چهارمین جلد از مجموعه تا ابد زندگی است. مدرس بزرگ حوزه حجت الاسلام محمدرضا عابدینی که سال‌ها پای درس بزرگانی همچون علامه حسن زاده آملی و آیت الله جوادی آملی به تحصیل عقل و نقل پرداخته در دوره‌ای جامع و کامل به شرح و توضیح روایات کتاب الموت بحارالانوار پرداخته است و منازل اخروی را براساس بیانات گهربار ائمه معصومین تبیین نموده‌اند. پس از اینکه در مجلدات پیشین در مورد فلسفه مرگ، حقیقت زندگی انسان، وضعیت انسان‌ها در هنگام مرگ و سکرات هنگام احتضار بحث شد اکنون به اولین منزل از منازل اخروی می‌رسیم که برزخ نام دارد. برزخ مقدمه‌ای برای ورود انسان به قیامت و تمام ارواح انسان‌ها پس از مرگ به این جایگاه وارد می‌شود و براساس اعمالش در این مکان ثواب و عقاب می‌بیند تا آنگاه که صور اسرافیل تمام مردم را به صحرای محشر فراخواند. در این مکان مومن گوشه‌ای از نعمات بهشتی را مشاهده می‌کنند و از آن بهره می‌برند و کافران نیز ذره‌ای از عذاب الهی را می‌چشند تا اینکه مهیای دخول در جهنم گردند. با این حال در موقف برزخ نامه اعمال انسان به طور کامل بسته نمی‌شود و براساس آثاری که در دنیا باقی گذاشته همچنان برای او حسنه یا سیئه ثبت می‌گردد.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید:

حقیقت عمل ما گسسته و امری بیرونی نیست باید معلوم شود که عمل چیست. ممکن است ما در ذهنمان عمل را همان فعل بیرونی در نظر بگیریم، در حالی که این گونه نیست. مثلاً وقتی کسی مسجدی می‌سازد این مسجد بیرونی عمل او نیست، چون آن چیزی که عمل این شخص محسوب می‌شود به بقای این شخص باقی است و هیچ تزلزلی در آن وارد نمی‌شود. بقای این عمل به حقیقت قائم به او برمی‌گردد که همان نیت اوست. از این رو کسی که قصد کرده بود این مسجد را بسازد و هزار سال این مسجد دوام پیدا کند و بنا را این گونه ساخت که هزار سال باشد ولی فردای ساخته شدن خراب شد، آیا عمل او هم با خراب شدن مسجد از بین می‌رود؟ اگر عمل آن شخص بنای خارجی باشد باید با خراب شدن آن عملش هم از بین برود ولی آیا عملش از بین رفت؟ ابداً. اثر عمل او - با آن مقدماتی که برای آن چیده بود که هزار سال باشد و اثر داشته باشد - همان جا بر او مترتب است.