کتاب‌های هستند که صفحه اولشان شما را مجذوب خودش می‌کند و چند خط کافی است تا چشم‌هایتان به کلماتش میخکوب شود.

این ویژگی را اهالی قلم با نام «براعت استهلال» صنعت بدیع معنوی ادبیات نشانه گذاری کرده‌اند تا هر کتابی که شروعی ساده و لطیف آشکار دارد را با این نشان بستایند.

در کتاب مقابل اما، مرحوم نادر ابراهیمی، نویسنده آشنای یکی از زیباترین رمان‌های بلند قرن معاصر،«آتش بدون دود»، و ده‌ها داستان کوتاه و نمایشنامه و یادداشت ادبی دیگر برای کودکان و بزرگسالان، به سراغ تداعی ستودنی ترین فوت‌های کوزه‌گری نویسندگی رفته‌است و در مجموعه ای با عنوان «ساختار و مبانی نویسندگی» دومین جلد کتاب است که عنوان آن به یادآوری «براعت استهلال» با همین نام نوشته شده‌است.

در این اثر به نوشتار‌هایی اشاره می‌شود که توانسته‌اند هنر خوش آغازی را به تصویر بکشند؛ چگونگی یک شروع خوب در بیان مکتوب را در این کتاب بیاموزید و با آثار ادبی مختلف از دیدگاه‌ها و گرایش‌های مختلف آشنا شوید تا شما نیز رسالت نویسندگی را در عصر حاضر بر دوش بکشید.

در بخشی از کتاب می‌خوانیم:

((اگر شاعری، قصیده، قطعه یا غزلی می‌سرود و در محضرِ جمعی می‌خواند (یا واگذار می‌کرد که خوشْ صداییْ آن را بخواند) و مخاطبان، در همان ابتدای شعر، به وَجد می‌آمدند و به تأیید و تحسین می‌پرداختند، و به زبانِ امروزی " با مفهومِ شعر، ارتباطْ برقرار می‌کردند"، نشانهٔ براعتِ استهلال بود و قبولْ افتادنِ حرکتِ آغازینِ اثر.))