فاطمه تقی زاده در نشر شهید کاظمی اثرب تازه را به نگارش درآورده است که روایتی شیرین از اربعین حسینی است.

«جوادی کجایی» با اغلب آثار نوشته شده در این زمینه، زمین تا آسمان فرق می کند؛ از لحن طنزش میان حال عرفانی بگیرید تا زبان کهن‌اش که با هشتک و دنیای مجازی آمیخته شده‌است و جالب آنکه عکس هم دارد.

مثلا در جایی از این خاطره نگاشت متفاوت نوشته‌اند:

«چهارصد همسفر بودیم در ۱۰ مَرکب. اول راه، شیرفهم‌مان کردند که هر مرکبِ چرخ‌داری را دو #مولای_فسفری_پوش خواهد بود جهت آنکه امور رتق و فتق نمایند و گره از کار جماعت بگشایند. پس روا نیست بی‌اذن ایشان و دور از چشمان نافذشان قدم از قدم برداشته، تک‌روی فرماییم!! به رسم معمول، تقیه کردیم و سمعاً و طاعتاً گفتیم. اما روح خبیث‌مان توفیق تقیه نداشت و یک‌ریز لفظ رکیک و دور از شأن ِ «عُمراً» از دهانش خارج می‌شد.»