کتاب یک روز یک نفر یک جا اثر سیدمحمدعلی فتاح‌زاده، منتشرشده توسط نشر معارف، روایتی مستند و داستانی از زندگانی اهل بیت (علیهم‌السلام) است که در قالب جلد نخست از مجموعه‌ای چهارده‌جلدی ارائه شده است. این اثر با تمرکز بر روایتی مبتنی بر حدیثی از امام رضا (علیه‌السلام)، داستان یک روز خاص در زندگی فردی را روایت می‌کند که تحت تأثیر عنایتی الهی و تأمل در مفاهیم عاشورا، به تجربه‌ای معنوی و تحول‌آفرین تبدیل می‌شود. هدف کتاب، ارائه الگوهای عملی برای زندگی مؤمنانه است که با نگاهی به جنبه‌های اخلاقی، تربیتی و معنوی، خواننده را به تأمل در ارزش‌هایی چون دعا، نیت خالص و زیارت امام حسین (علیه‌السلام) دعوت می‌کند.

نویسنده با قلمی روان، پراحساس و نثر شاعرانه، روایتی خلق کرده که هم از نظر ادبی جذاب است و هم لایه‌های عمیقی از معرفت و معنویت را به نمایش می‌گذارد. فتاح‌زاده با استناد به روایات معتبر و تفسیر آن‌ها، جهانی را پیش روی خواننده می‌گشاید که در آن هر لحظه فرصتی برای خودشناسی و نزدیکی به خداست. توصیف‌های دقیق و پیوند داستان با ارزش‌های عاشورایی، این اثر را به تجربه‌ای منحصربه‌فرد بدل کرده که نه‌تنها شنیدنی، بلکه الهام‌بخش و کاربردی برای زندگی امروز است.

این کتاب برای علاقه‌مندان به تاریخ اسلام، پژوهشگران و دوستداران داستان‌های عمیق و معنادار، انتخابی ایده‌آل است. یک روز یک نفر یک جا خواننده را به جست‌وجوی معنا در زندگی روزمره و درک عمیق‌تر ایمان و انسانیت ترغیب می‌کند. این اثر با دعوت به بازاندیشی در ارزش‌های زندگی و کشف زیبایی‌های نهان در لحظات ساده، می‌تواند قلب و ذهن هر خواننده را تحت تأثیر قرار دهد و پنجره‌ای به سوی حکمت و معنویت اهل بیت بگشاید.

کتاب یک روز یک جا یک نفر را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

کتاب یک روز یک نفر یک جا به علاقه‌مندان به تاریخ اسلام، پژوهشگران دینی، دوستداران داستان‌های معنوی و افرادی که به دنبال الگوهای عملی برای زندگی مؤمنانه و تأمل در مفاهیم عاشورا، دعا و خودشناسی هستند، پیشنهاد می‌شود.

در برشی از کتاب یک روز یک جا یک نفر می‌خوانیم:

امام سجاد فرمود روزی اهل کوفه از شدت خشکسالی به امیرالمؤمنین شکایت کردند و از آن حضرت خواستند تا برای باریدن باران دعا کند. حضرت به فرزندش حسین اله فرمود: پسرم برخیز و برای اهل کوفه دعا کن تا خدای عزوجل بر این قوم باران رحمتش را نازل کند.

امام حسین ایستاد و بعد از حمد و ثنای خدای متعال و درود بر پیامبر خدا، لب به دعا گشود و عرضه داشت: «اللَّهُمَّ مُعْطِیَ الْخَیْرَاتِ وَ مُنْزِلَ الْبَرَکَاتِ أَرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَیْنَا مِدْرَاراً وَ اسْقِنَا غَیْئاً مِغْزَاراً وَاسِعاً غَدَقًا مُجَلَّلًا سَحَاً سَفُوحاً فِجَاجاً تُنْفُسُ بِهِ الضَّعْفَ مِنْ عِبَادِکَ وَ تُحْیِی بِهِ الْمَیْتَ مِنْ بِلَادِکَ آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ» (پروردگارا ای بخشنده خیر و نیکیها و ای فرستنده برکات ما را از باران آسمان سیراب کن بارانی فراوان فراگیر انبوه، پروسعت، ریزان روان و شکافنده زمینهای خشک و تشنه که به وسیله آن دست بندگان ناتوانت را بگیری و زمینهای مرده را زنده سازی آمین رب العالمین.

هنوز دعای امام حسین به پایان نرسیده بود که به برکت دعای آن حضرت ناگهان باران رحمت خداوند شهر کوفه را فرا گرفت. یکی از اعراب بادیه نشین که از اطراف کوفه میآمد گزارش داد در اثر ریزش باران در دره ها و تپه های اطراف و داخل نهرها و رودخانه ها آب جاری شده است.