شاعر کتاب زیبای «تحیر» اثر مشابهی از اشعاری سرود که نامش را به‌نام آن پیامبر شهید نهاد‌ه‌است،«یحی».

و بازهم تک‌تک واژه‌های ابیاتش، دست بر ریسمان محکم اهل‌بیت می‌زنند؛ واژه‌های منظوم این کتاب، قافیه در قافیه به ستایش اهل‌آسمان می‌پردازند.

مثلا در یک غزل بخوانیم که:

((خدا آن شب سخن می‌گفت با صوت یداللهی

خدا پیش محمد دست خود را داشت رو می‌کرد

خدا مشغول خلقت بود دنیا را همان موقع

علی در مسجد حنانه کفشش را رفو می‌کرد

نفهمیدیم مولا را، نفهمیدیم بعد از جنگ

علی شمشیر را با اشک‌هایش شست‌وشو می‌کرد

اگر او یازده تن را به جای خود نمی‌آورد

چگونه با نبود او زمین یک عمر خو می‌کرد))