کتاب «مواعظ جلد پنجم» ادامه سلسله مباحث اخلاقی مرحوم آیت الله حق شناس از جلسه 121 تا جلسه 142 است. این مباحث که تحت اشراف آیت الله جاودان به تحریر در آمده بیانات استاد صاحب نفسی است که خود طریق بندگی را با اخلاص و مجاهدت طی نموده و آشنا به انوار الهی است. نفس وارسته آیت الله حق شناس که متلذذ از حقایق ناب عالم و چشم بینای ایشان که پیوسته به طرق الی الله دوخته بود بهترین راهنما برای جان‌های تشنه‌ای است که به دنبال چشمه معرفت می‌گشتند. کلام ایشان کلام عالم ربانی‌ای است که پیش از گشودن لب سال‌ها بر این نصایح و مواعظش مواظبت و مراقبت داشته‌اند و همواره عملشان همگام با علمی بوده که خداوند بر قلب مطهرشان عنایت می‌نموده است. اهم بیانات استاد در این کتاب بر مراعات تقوای الهی و معطوف نمودن همت بر آباد ساختن سرای آخرت است. ایشان راه فلاح و رستگاری انسان را در پاک نگه داشتن وجود از آلودگی‌های دنیا و استقامت بر طریق مستقیم می‌دانند. در بسیاری جلسات مومنین را از کم کاری و تلاش اندک نهی می‌نمودند و اصرار و الحاح در کسب مراتب معنوی را شرط حیاتی رسیدن به کمال برمی‌شمرند. از آنجا که بخشی از جلسات این دوره هم‌زمان با ماه مبارک رجب المرجب بوده استاد نکاتی بسیار نافذ در باب اهمیت این ماه و چگونگی کسب فیض در این ایام ویژه ذکر کرده و بسیار توصیه نموده‌اند که خلق الله از ابواب گشوده شده رحمت در این ماه کمال استفاده را ببرند و با طاعت و عبادت خود را در معرض انوار رحمت و مغفرت الهی قرار دهند.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید:

در عالم رؤیا به سید ابن طاووس فرمودند: علت اینکه از نماز شب محروم شدی برای این بود که زمانی که رئیس بودی و مأمور رتق و فتق امور بودی فلان کس پشت در آمد و تو عوض اینکه سه دقیقه معطلش کنی، دوازده دقیقه پشت در نگهش داشتی؛ چون دوازده دقیقه پشت در نگهش داشتی امشب از نماز شب افتادی. حالا عزیز من آیا ما این حرف‌ها را به حساب می‌آوریم؟ یا بنده موش را آب می‌کشم می‌خورم؟! این حرف‌ها را به حساب می‌آوریم یا اصلاً این حرف‌ها برایمان چیزی نیست و این خطاها، جزو کارهای عادی ماست.