میشل فوکو، در آستانه پیروزی انقلاب اسلامی ایران، دوبار به ایران سفر کرد و در هشت گزارشی که برای روزنامه کوریره دلاسرا نوشت با مردم انقلابی ایران همدلی عمیقی نشان داد و انقلاب اسلامی آن ها را ستود. بعد ها انتقادات شدید به فوکو به خاطر این حمایت آغاز شد. فوکو به این نقدها پاسخ صریحی نداد و حتی گمان می شد او در یادداشت های ایرانی تلویحا از موضع خود برگشته است. رفته رفته این مشاجرات فراموش شد تا آنکه پس از یازده سپتامبر بار دیگر مناقشات پیشین سر برآورد و حملات جدیدی علیه فوکو و همراهی اش با انقلاب ایران آغاز شد. بهروز قمری تبریزی در کتاب تحسین شده فوکو در ایران به بازخوانی این مباحثات پرداخته و نشان می دهد نه تنها فوکو از موضع دست نکشید، بلکه تجربه انقلاب ایران نقشی مهم در تحول فکری او ایفا کرد.