انسان برای اینکه بتواند بهره کامل از یک موضوع را ببرد نیازمند این است که نسبت به آن معرفت و شناخت داشته باشد. چه بسیار عالمان و کتاب‌های گرانسنگی که مردم از کنار آن‌ها به سادگی می‌گذرند. زیرا از حقیقت والای آنها آگاه نیستند و نمی‌دانند چه استفاده‌های فراوانی می‌توانند از وجود آن‌ها ببرند. نسبت ما به ماه رمضان نیز اینگونه است. ما در این ماه صرفا به سختی‌هایی است که خداوند ما بر عهده ما قرار داده توجه داریم و هیچ اطلاعی نسبت به دلیل این چالش‌ها نداریم و از سویی این عدم معرفت سبب می‌شود تا بهره کافی از این ماه را نبریم.

استاد علیرضا پناهیان در کتاب «شهرخدا» به بررسی این موضوع می‌پردازند که چرا اصلا ماه رمضان؟ و انسان برای اینکه بهره بیشتری بتواند از این ماه کسب کند با چه دیدی باید به این ماه وارد شود و چه نگاهی سبب می‌شود تا بیشترین استفاده را از این ماه ببرد. اگر انسان از حکمت‌های این ماه آگاهی یابد آن وقت سختی‌های این ماه به شیرینی بدل می‌گردند و همچنین درمی‌یابد که از این ماه چه میوه‌ها و گوهرهای باارزشی می‌تواند دریابد.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید:

خداوند متعال محیط نامرئی «رمضان» را نیز امن قرار داده است و در میدان وسوسه‌ها و تأثیر گذاری‌های روانی از عوامل نامرئی مانند شیطان مهمانان خود را از امنیت خوبی برخوردار کرده است. خبر پر راز و رمز بسته بودن دست‌های شیطان و به غل و زنجیر کشیده شدن ابلیس برای در امان بودن مهمانان خدا بسیار قابل تأمل است. دیگر شیطانی نیست که آدم‌ها را به هوس بیندازد هر چه باقی می‌ماند هوای دل خود ما آدم‌هاست. اگر باز هم وسوسه شدیم و گناه کردیم به این دلیل است که دیگر خودمان استاد شده‌ایم و آنچه باید از شیطان می‌آموختیم فراگرفته‌ایم.