دعا راه مستقیم ارتباط معبود با پروردگار است. سرنوشت تمام ما در دستان حضرت حقّ است و اوست که بهترین مقصود را برایمان خواسته است. با این حال همچنان ما سکّان‌دار تقدیر خود هستیم و از سخنان اهل بیت (ع) می‌آموزیم که باید در عین پذیرش ارادۀ الهی، خود نیز برای تحقّق خواسته‌هایمان تلاش و البته دعا کنیم. کتاب حاضر به بخشی از ادعیه‌ای می‌پردازد که طبق سفارش، برای خواندن در سحرهای ماه رمضان توصیه شده‌اند.

کتاب «فیض روح‌القدس» شرح کاملی از ادعیۀ سحر به سیاق آثار آیت‌الله سعادت‌پرور است که با نگاهی به آیات قرآن کریم و احادیث و روایات، خوانندگان عام را با مفاهیم ضمنی و معانی درونی این ادعیه آشنا می‌کند. دعای سحر در معنای عام و بین ما ایرانی‌ها به دعایی مشهور است که امام رضا (ع) آن را از قول جدّ خود، امام محمد باقر (ع) نقل کرده‌اند؛ دعایی که با عبارت «للَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُک مِنْ بَهَائِک بِأَبْهَاهُ وَ کلُّ بَهَائِک بَهِی» آغاز می‌شود. اما محتوای این کتاب صرفاً به این دعا نپرداخته و بازه‌ای گسترده از این ادعیه را تحت پوشش قرار می‌دهد. «سید محمدجواد وزیری‌فرد» با مطالعۀ آثار آیت‌الله سعادت‌پرور و پژوهش در نوع نگرش ایشان در معارف اسلامی، ادعیۀ مختلف را بررسی نموده و به شرح معارف نهفته در آن‌ها می‌پردازد.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانیم:

«خدا واحد است. مگر مردم به واحدیت خدا ایمان ندارند؟ کسی نمی‌گوید خدا چهارتاست! مردم هم می‌گویند خدا یکی است، ولی معنای دقیق «واحدیت» سازنده است؛ نه این مفهومی که ما به آن توجه داریم. وقتی می‌گویند خدا یکی است ذهن ما کجا می‌رود؟ فوری دنبال اعداد می‌رود که پس خدا دو تا نیست. مگر واحدیت خدا عددی است؟
وقتی چیزی «دو» ندارد تصوّر عدد برای آن غلط است. خدا عدد نیست. بردن او داخل مجموعۀ اعداد غلط است. اغلب ما این تصور را داریم که وحدت یا نوعی است و یا جنسی؛ مثل اینکه انسان نوعی از حیوان است. انسان واحد یعنی انسان‌های متعددی هستند و این هم یکی از مصادیق آن است. اگر کسی بگوید: «الله واحد» یعنی «خدایانی هستند الله هم یکی از آن‌هاست»؛ این جمله شرک است. این وحدت در نوع و جنس است. ما فکر می‌کنیم که در عالم خدایانی هستند. فکر هم نمی‌کنیم، عمل می‌کنیم! یعنی این شرک در زندگی ما جاری است. پول و قدرت و زن و فرزند خدای ما هستند. هر چیزی که «من دون طاعة الله» از آن اطاعت می‌کنیم، خدای ماست. ما هم در تصورات اشتباه داریم و هم در عمل. باید به خدای واحد ایمان آورد.
یک معنای واحدیت این است که خدای تبارک و تعالی در صفات و خصوصیاتی که دارد بی‌نظیر است. این درست است. «إِنَّ اللهَ قَوِیٌّ عزیز»؛ یعنی ما قوی هستیم، خدا هم قوی است. اما قوی بودن ما کجا و قوی بودن خدا کجا؟ موجودات عالم، همه قوتشان را از خدا دارند. این نیست که قوت خدا هم از نوع قوت ماست، با یک درجه بیشتر. از این جنس نیست؛ قوت و قدرت او نظیر ندارد.»