در میان همه‌ی موضوعاتی که شایسته است نخبگان دینی و سیاسی از سراسر جهان اسلام به آن بپردازند، مسئله‌ی فلسطین دارای برجستگی ویژه‌ای است. فلسطین، مسئله‌ی اول در میان همه‌ی موضوعات مشترک کشورهای اسلامی است. مشخصات منحصر به فردی در این مسئله وجود دارد. اول اینکه یک کشور مسلمان از ملت آن غصب و به بیگانگانی که از کشورهای گوناگون گردآوری شده و جامعه‌ای جعلی و موزائیکی تشکیل داده‌اند سپرده شده است. دوم اینکه این حادثه بی‌سابقه در تاریخ با کشتار و جنایت و ظلم و اهانت مستمر انجام گرفته است. سوم آنکه قبله‌ی اوّل مسلمانان و بسیاری از مراکز محترم دینی که در این کشور قرار دارد به تخریب و توهین و زوال تهدید شده است. چهارم آنکه این دولت و جامعه‌ی جعلی در مهم‌‌ترین نقطه‌ی جهان اسلام از آغاز تاکنون نقش یک پایگاه نظامی و امنیتی و سیاسی را برای دولت‌های استکباری بازی کرده و محور غرب استعماری که به علل گوناگون، دشمن اتحاد و اعتلاء و پیشرفت کشورهای اسلامی است از آن همواره چون خنجری در پهلوی امت اسلامی استفاده کرده است. پنجم صهیونیسم که خطر اخلاقی و سیاسی و اقتصادی بزرگی برای جامعه‌ی بشری است این جای پا را وسیله‌ای و نقطه‌ی اتکائی برای گسترش نفوذ و سلطه‌ی خود در جهان قرار داده است. سی و هشتمین ره‌نامه با محوریت «فلسطین» مشتمل بر رهنمودهای مقام معظم رهبری پیرامون این مساله مهم جهان اسلام است.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید:

همه در این زمینه مسئول و موظفند؛ روشنفکران و سیاستمداران و شاعران و نویسندگان و هنرمندان و دانشگاهیان مسئولند. اینها قشرهای اثرگذارند؛ اینها کسانی‌اند که می‌توانند رسانه‌ها را به درستی تغذیه کنند چرا از سرمایه عظیم علمی و روشنفکری چنان که باید و شاید استفاده نمی‌شود؟ گاهی یک شعر و یک قصیده تأثیری می‌گذارد که بسیاری از پول‌ها و ثروت‌ها نمی‌تواند آن اثر را به وجود آورد. یک روز یک شاعر فلسطینی قصیده‌ای گفت و دل‌های دنیای عرب را به شورش وادار کرد. این مربوط به سال ۶۷ یا ۶۸ است - گاهی یک شگرد خوب رسانه‌ای یا یک حرکت هماهنگ تبلیغاتی از بستن شیرهای نفت اثرش بیشتر می‌شود.