افضل اعمال در ماه مبارک رمضان یکی تلاوت کلام الهی است که از مصدر وحی نازل شده و دیگری دعاست که همان گفت‌وگوی عبد با ربش و بازگو کردن تقاضاهایش است. اهل معرفت از این دعا به «قرآن صاعد» تعبیر می‌کنند. دعا به مأثور و غیر مأثور تقسیم بندی می‌شود. دعای مأثور هم موقت و غیر موقت است؛ دعای مأثور موقت یعنی ادعیه‌ای که از معصومین به ما رسیده است و باید در زمان یا مکان خاصی خوانده شوند در مورد تأثیر این زمان و مکان در اجابت دعا هم مطالبی گفته شد. در ابتدای غالب ادعیة مأثوره، اسم جلاله مثل «الحی» یا «اللهم» به کار می‌رود و در بسیاری نیز که اسم نیست صفت «ربّ» است که ربوبیت را مطرح می‌کند. پایه درجات ایمانی هر انسانی در دعا و خواستن و تقاضا معلوم می‌شود. به این صورت که آیا در اموری که از خدا برای خودش می‌خواهد بین خود و دیگری فرق می‌گذارد یا فرق نمی‌گذارد؟ اصلاً دعا یکی از مصادیق خیلی بارز و روشن این روایات است؛ چون در این روایات تقاضا مطرح است؛ یا تقاضای جلب منفعت و یا تقاضای دفع ضرر است. در اینجا این بحث مطرح است که نعوذ بالله چه می‌شود که انسان در دعا کردن بین خودش و دیگری تفاوت قائل می‌شود؟ حاجات ما دو گونه است یکی حاجات کوتاه مدت و عاجل و دیگری حاجات دراز مدت و آجل حاجت عاجل و کوتاه مدت مثل این که بنده مریض باشم و از خدا شفایم را بخواهم و خدا هم مرا شفا دهد. البته این گونه حاجات مورد بحث ما نیست. بحث ما راجع به حاجات دراز مدت است که برای امور مادی سراسر زندگی‌ام دعا می‌کنم. نظر به این حاجات است که می‌گوییم بیش از احتیاج درخواست مکن.

در ادامه برشی از کتاب «حقیقت بندگی: دعا جلد پنجم» را می‌خوانید:

انسان امور مادی را از خدا بخواهد و صلاحش در آن نباشد و بر اساس هوای نفس باشد آنگاه اگر اصرار کند بر اساس روایات، خدا می‌گوید: خواسته‌اش را بدهید تا ببیند دچار چه مشکلاتی می‌گردد. پس از آنکه بنده دچار مشکلات می‌گردد پشیمان می‌شود می‌بیند تا هنگامی که وضعش عادی بود در مجامع دینی حضور پیدا می‌کرد ولی اکنون که گرفتار هوای نفس و دنیا شده دین خود را از دست داده است. تنها راه برای اینکه در ما پایدار شود که کفاف به نفع ماست و بیش از کفاف به صلاح ما نیست این است که به آثار سوء زیاده خواهی توجه کنیم؛ پس مبادا از خدا در امور دنیوی بیش از حد کفاف بخواهی گاهی خیال می‌کنی خیر تو در این است ولی در واقع شر تو در این است؛ خدا می‌داند و تو نمی‌دانی.