کتاب «در آغوش رحمت حق» حاصل سلسله جلسات شرح نامه‌های مرحوم آیت‌الله سعادت‌پرور در باب توجه به رحمت الهی در سیر و سلوک است که توسط حجت الاسلام سیدمحمدجواد وزیری‌فرد ایراد شده است.

فراگیری رحمت الهی آنچنان است که شامل همه موجودات می‌شود. این وسعت رحمت از همه بیشتر انسان را درآغوش رحمت حق انداخته است. ضعف انسان، دشواری مسیر، درازی راه، ناامیدی‌های پی در پی، ابتلائات سلوک و ناملایمات آن، انسان سالک را سخت محتاج رحمت الهی ساخته و سالکِ متوجه را در آغوش رحمت الهی انداخته است.

در بخش هایی از این کتاب ارزشمند در مورد رحمت فراگیر حضرت حق و دستگیری خدا و پرهیز از ناامیدی از او سخن به میان می‌آورد. توجه به ناملایمات سلوک و لزوم رضایت سالک در همه احوال از مباحث دیگر این کتاب است.

در برشی از این می‌خوانید :

سالک قبل از شروع به سلوک موجودی کاملاً غافل بوده است. شروع به سلوک یعنی دست از غفلت برداشتن؛ یعنی تنبه پیدا کردن سالک تازه وارد وادی «یقظه» و «تنبه» شده است. تنبه باید مکرر باشد؛ نه اینکه یک لحظه بیاید و برود و گمان کنیم که حاصل شد تنبه برای اینکه دائمی باشد، سبب می خواهد. در خوشی و رفاه، اسباب تنبه پیدا نمیشود؛ بلکه در ابتلائات و گرفتاری هاست که چنین سببی پیدا می‌شود. پیوسته باید ابتلائات باشد تا همیشه تنبه حاصل شود و انسان از غفلت فاصله بگیرد.