کتاب دخیل عشق نوشتهی مریم بصیری از نشر کتاب جمکران، روایتی است سرشار از مهر، معنا و تأمل؛ داستانی که از همان ابتدا، مرز مشخصی برای مخاطب نمیگذارد و هر خوانندهای را—با هر جنسیت، سن و پیشزمینهای—به درون خود فرامیخواند. این اثر، هم عاشقانه است و هم اجتماعی؛ هم روایت ایمان است و هم جستوجویی در زخمهای جنگ. در فضایی آشنا و مقدس، یعنی حرم امام رضا علیهالسلام، داستانی شکل میگیرد که ریشه در نذر، حجب، جراحت و باور دارد. نویسنده با نثری روان و صمیمی، تصویری واقعی و انسانی از تأثیرات جنگ تحمیلی بر زندگی پس از جنگ ترسیم میکند؛ جنگی که هنوز در دلهای بسیاری ادامه دارد، نه در میدان، که در ذهن، روح و روابط.
در مرکز روایت، زنی به نام حوریه قرار دارد؛ پرستاری میانسال که در جوانی نذر کرده تنها با یک جانباز ازدواج کند. ورود او به آسایشگاه جانبازان و آشناییاش با رضا—جانباز رشیدی که دو پا و یک دستش را از دست داده—عشق خاموشی را در دل او میکارد. عشقی که با ایثار و حیا آمیخته است و مجالی برای بیان نمییابد؛ تا آنکه رضا، پیش از رسیدن به سرانجامی روشن، از دنیا میرود. داستان اما در همین نقطه متوقف نمیشود. با ورود شخصیتی تازه به نام عبدالرسول، جانبازی دیگر با زخمهایی نهچندان پیدا، مسیر تازهای در زندگی حوریه آغاز میشود: مسیری که مخاطب را با ابعاد پنهانترِ ایثار، وفاداری به نذر، و پذیرش سرنوشت آشنا میکند.
رمان در چهارده فصل تنظیم شده، با عنوانهایی چون دخیل اول تا دخیل چهاردهم، که هرکدام مرحلهای از بلوغ عاطفی و معنوی حوریه را به تصویر میکشند. این ساختار منظم و در عین حال خلاقانه، به خوبی توانسته پیوند میان داستان عاشقانه، فضای معنوی، و واقعیتهای اجتماعی پس از جنگ را برقرار کند. توصیفات زنده از مشهد، فضای آسایشگاه، صبوری زنانه، و حضور مداوم امید در دل سختیها، از این رمان اثری خواندنی و تاثیرگذار ساختهاند؛ نه تنها برای دوستداران ادبیات دفاع مقدس، بلکه برای هرکسی که بخواهد معنای عمیقتری از عشق، ایثار، و عهد با خدا را در ادبیات معاصر ایران کشف کند.
کتاب دخیل عشق به علاقهمندان ادبیات دفاع مقدس، دوستداران داستانهای عاشقانه معنوی، پژوهشگران زندگی جانبازان، جوانان و بزرگسالان جویای روایتهای الهامبخش، و عاشقان معارف اهل بیت (ع) و حرم امام رضا (ع) پیشنهاد میشود.
نظرات