ایران مهد دانشمندان و فرزانگان بسیاری است که اگر به دست راویان و تاریخ پژوهان روایت نشوند در پیچ تاریخ گم خواهند شد. سرمایه های گرانبهایی که باید یاد و نام شان در سپهر آسمان ایران همیشه ماندگار بماند و آیندگان از چنین بزرگانی آگاه باشند. بزرگانی که هر کدام از آن ها همچون سرچشمه چوشانی برای علم آموزی و تربیت فرهیختگانی بود که هرکدام در نقطه ای از این سرزمین منشا خیر و برکات فراوانی بوده اند.

کتاب «داستان نام آوران» روایت چهره های ماندگار ایران در علوم انسانی است که توسط نشر جام جم چاپ شده است. علی ایلنت نویسنده کتاب که خود در رشته ایران شناسی تحصیل کرده است در مقدمه کتاب بیان می کند علاقه مند بوده تا تاثیر ایرانیان معاصر را بر جهان و علم و فرهنگ ایران و جهان مورد بررسی قرار بگیرد. همین نکته زمینه ساز شده تا به جمع آوری اطلاعات در مورد نام آوران و سرآمدان ایران در عرصه علوم مختلف بپردازد. او تلاش کرده با رجوع به گفتگوی های رادیویی که با این بزرگواران انجام داده خلاصه ای از زندگی و نکات برجسته فعالیت های آنان را برای خوانندگان جوان ارائه کند. او در مقدمه بیان می کند که حب الوطن فصل مشترک گفتگو با تمام این بزرگان است که تمام هم و غم شبانه روز آن ها خدمت به میهن و اعتلای نام در عرصه علم انجام داده است.

در ادامه برشی از این کتاب را می خوانید:

پس از گرفتن مدرک دکتری با وجود پیشنهادهایی برای ماندن در آلمان به خاطر علاقه به وطنم به ایران برگشتم یک سال و نیم بعد از برگشت من رادیو اعلام کرد که در رشته مهندسی کشاورزی در تمام اروپا شاگرد اول شده ام. علاقه داشتم در جایی فعالیت کنم که خودم بتوانم آن را بسازم. در آن زمان دانشکده ای به نام کشاورزی و دامپروری در رضائیه ارومیه کنونی) دایر شده بود. قصد داشتم به آن جا بروم اما گفتند که این دانشکده هنوز معلم و اعتبار مالی کافی ندارد. بنابراین حکم من را برای استخدام در شهر اهواز زدند و مدتی در آنجا مشغول شدم.