کتاب خار و میخک رمانی جذاب است که توسط شهید یحیی سنوار در دوران حبس طولانی اش در زندانهای اسرائیل نوشته شده است. خار و میخک یک اثر داستانی است اما روایت غزه است. غزه‌ای با دردی عمق چند دهه، غزه‌ای با خاطرات اشک، غزه‌ای با زندگی گروهی در یک ارودگاه اجباری بزرگ.

کتاب یحیی سنوار اما روایت دیگری نیز دارد و آن ستایش روح پایدار غزه است. شهید سنوار در سالهای تاریک اسارت، زیر سایه‌ی زندان‌های دژخیمان قلم بر دست گرفته و داستانی واقعی را بر گوش جهان زمزمه می‌کند. یحیی در این کتاب از خار می‌گوید، خاری که نماد درد و غم و دوری است. و از میخک، به نشانه‌ی شادی و موفقیت است. آری غزه امروز در میان خار بمباران رژیمی سفاک، دل به میخک‌های امید خوش کرده است.

شهید یحیی سنوار در مقدمه کتاب می‌گوید:« هر چیز دیگری در این کتاب، کاملا واقعی است؛ یا آن را زیسته‌ام و یا بسیاری از این رویدادها را از زبان کسانی که خود و خانواده‌ها و همسایگانشان در طول دهه‌ها در سرزمین عزیز فلسطین تجربه کرده‌اند، شنیده‌ام و دیده‌ام.»

در میانه داستان این کتاب، یحیی سنوار از خانواده های آواره فلسطینی می‌گوید که به اجبار تن به انتخاب سخت کار کردن برای اسرائیل می‌دهند. البته برخی این عمل را برای بهبود شرایط حداقلی زندگی خود و خانوادشان معقول دانسته‌اند اما برای برخی این عمل کاری جز خیانت نیست.

شهید یحیی سنوار اما عاقبتی مشابه تمام سربازان قدس دارد. آری شهادت. آن هم در نبردی مردانه در میانه میدان جنگ علیه تاریکی مطلق. تصویر شهادت شهید سنوار اما غبطه‌ای بر دل هر عاشق آزادی خواه در جهان انداخت. چنانکه بر لب چیزی جز این نمی‌آید:

           یک دست جام باده و یک دست جعد یار                      رقصی چنین میانه میدانم آرزوست