از نویسندگان و مترجمان جوان کشور، خانم معصومه صفایی‌راد است که در سفری همراه با جمعی از هنرمندان و اهل قلم کشورمان، به سرزمین بوسنی رفته‌است؛کشوری که نام آن و مردم مسلمانش را با جنگ‌های خونین و نسل‌‌کشی تاریخی و تلخش به یاد می‌آورند، جنگی که ایرانیان را نیز برای کمک به مردم مظلومش به آن کشور کشاند. اما در این کتاب از نشر سوره مهر، ما شاهد شور و احساس اهالی آن دیار پس از سالها نسبت به ایرانیان هستیم، قلب‌ها در این سفر نامه به هم نزدیک می‌شوند و آمیزه از تاریخ و رسوم و افکار و... مردهم بوسنی را به واسطه قلم، بازگو می‌کنند.

چنانچه در بخشی از کتاب «به صرف قهوه و پیتا» می‌خوانیم:

((در کل جمعیت بوسنیایی ‌های ساکن ترکیه از بوسنیایی ‌های بوسنی بیشتر است؛ بهتر است بگوییم بوشنیاک. اما بین سی ساله ‌ها به بالا کسانی هستند که ایران را زمان جنگ یادشان هست. یک «دُبار حُمینی» (خمینی خوب) می‌ گویند و معمولاً خاطره‌ ای از غذا و کمکی که از ایرانی ‌ها گرفتند دارند. با این خاطرات خوش دوستمان دارند و تقریباً همه‌ شان یک سؤال می‌ پرسند.

ـ این ‌همه سال کجا بودید؟!))