استاد صفایی حائری در موضوعات مختلف و حیطه‌های بسیار متنوعی دست به قلم برده و توانسته‌اند اندیشه دینی را در ساحت‌های مختلفی بسط و توسعه دهند. جلد یازدهم از مجموعه «از سری روش ها» به نام «استاد و درس» در رابطه با سه موضوع هنر، ادبیات و نقد است. این کتاب را در واقع می‌توان کتابچه ای با محوریت فلسفه هنر دانست که در مورد چیستی هنر و کارکردهایی که در ساحت‌های اجتماعی و فردی دارد مورد سخن گفته است. همچنین مفاهیمی که در ساحت ادبیات و هنر متداول و مصطلح هستند نیز به شکل ریشه مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته‌اند عباراتی همچون زیبایی، واقعیت و تعهد از جمله این عبارات هستند.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید:

هنر با بیشتر خواستن و بهتر خواستن، با این طلب آغاز می شود. این طلب تمرکز می آورد و این تمرکز، حساسیت و درک بیشتر و شعور عمیق تر را شکل می‌دهد و در این لحظه های شاعر و آگاه است که حرف ها در عین نقلی بودن و حقیقی بودن برای ما که می‌شنویم معنای دیگری می‌یابد و با احساس عادی ما تفاوت پیدا می‌کند و عنوان مجاز و استعاره و کنایه و تشبیه و تمثیل می‌گیرد در حالی که هنرمند در این لحظه‌های طلب و تمرکز و شعور، بدون توجه به مجاز و تشبیه و حتی بدون توجه به تخیل خودش اینها را می‌فهمد.