هر انسانی که قصد داشته باشد در مسیر حق گام بزند و مراتب معرفت نسبت به ذات احدیت را بپیماید نیاز دارد تا درجاتی از کمال را کسب نماید. از جمله درجات کمالیه که در روایات بسیار تکرار شده است و توصیه‌های فراوانی برای کسب آن ذکر گردیده مرتبه زهد است. زهد را به طور خلاصه و ساده می‌توان دل نبستن به دنیا و بی‌اعتنایی به زخارف مادی دانست. انسان زاهد با وجود بهره بردن از نعمت‌های الهی اما هیچگاه به خاطر از دست دادن مال و فرزندی اندوهگین نمی‌شود و با رسیدن به این امور نیز شاد نمی‌شود بلکه تمام حب و بغض او با تقرب به محبوب تنظیم گردیده است. استاد سیدمحمدجواد وزیری فرد که سال‌ها در مکتب عرفانی آیت الله سعادت پرور تلمذ کرده‌اند و معارف دینی را از دست این عارف صاحب نفس تحویل گرفته‌اند در این کتاب به ساحت‌های مختلف این حقیقت سلوک پرداخته‌اند. معنای حقیقی زهد را شرح و بسط داده‌اند، رابطه انسان زاهد با امور دنیوی را توضیح داده‌اند، شیوه ارتباط میان زهد و کسب کمالات را شرح داده‌اند و در بخش پایانی نیز آثار دنیوی و اخروی که این مرتبه نصیب سالک می‌کند را برشمرده‌اند. همچنین مشی برترین زاهدان این عالم که همان خاندان عصمت و طهارت هستند نیز در این کتاب ذکر گردیده است.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید:

روگردانی از دنیا و توجه به خدای متعال حکمت را در قلب انسان تثبیت می‌کند. اثرگذاری از آن خداست و اگر او بخواهد این اثرگذاری را در زهد قرار می‌دهد این گونه نیست که فقط کتاب‌های قطور فلسفی حکمت بیاموزند؛ اگرچه آن‌ها یکی از اسباب حکمت آموزی هستند اثرگذاری از آن خداست. او این اثر را هر جا که بخواهد قرار می‌دهد؛ مثلاً شخصی از یک حرام پرهیز می‌کند علم تعبیر خواب به او عطا می‌شود.