کتاب هرگز رهایم مکن یکی از شاهکارهای کازوئو ایشی‌گورو، نویسنده برجسته ژاپنی-بریتانیایی و برنده جایزه نوبل ادبیات، است که توانسته با داستانی دلخراش و تامل‌ برانگیز، خوانندگان را به دنیای خاص و منحصر به فرد خود بکشاند. این کتاب یکی از پر فروش ‌ترین و محبوب ‌ترین آثار ایشی‌ گورو در سراسر جهان است و به زبان ‌های مختلفی ترجمه شده است.

خلاصه کتاب هرگز رهایم مکن

داستان از زبان کتی، پرستار ۳۱ ساله‌ ای که بیش از یک دهه است در حرفهٔ خود مشغول به کار است، روایت می‌ شود. کتی مسئولیت مراقبت از بیمارانی را بر عهده دارد که اعضای بدنشان را برای اهدا آماده می‌ کنند. او به درجه ‌ای از اعتبار رسیده که می‌ تواند بیمارانش را خود انتخاب کند. با مرور خاطرات کتی، ما به دنیای خاص و پیچیده ‌ای از یک مدرسه شبانه‌ روزی وارد می‌ شویم؛ مدرسه ‌ای که کودکان خاصی را برای پذیرفتن سرنوشتی محتوم تربیت می ‌کند.

این کتاب فراتر از یک داستان عاشقانه یا تراژیک ساده است. کازوئو ایشی‌گورو با مهارت خاص خود به بررسی مفاهیمی چون هویت، سرنوشت، اخلاق و انسانیت می ‌پردازد. داستان تلاش قهرمانان کتاب را برای یافتن معنا و لذت در زندگی، با وجود جبر های دردناک و تعیین شده، به تصویر می ‌کشد. شخصیت ‌های داستان با واقعیتی بی ‌رحمانه و تلخ روبرو هستند، اما همچنان در جستجوی امید و عشق هستند.

در بخش ‌های ابتدایی کتاب، ما با صحنه‌ هایی از مدرسه و رفتارهای دانش‌ آموزان آشنا می ‌شویم. توصیف وضعیت تومی و نحوهٔ برخورد دیگر دانش‌ آموزان با او، فضای تیره و تار این مدرسه و سرنوشت غم ‌انگیز کودکان را به تصویر می‌ کشد. تومی که دچار خشم و بدخلقی است، توسط دیگران نادیده گرفته می ‌شود، اما کتی تصمیم می‌ گیرد به او نزدیک شود و با او صحبت کند. این تعامل کوتاه اما پر معنا، روابط پیچیده بین شخصیت ‌ها را آشکار می ‌سازد و ما را به دنیای عمیق‌ تر و پنهان ‌تر این مدرسه می ‌برد.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانیم:

حال می‌خواهم به سال‌های آخرمان در هیلشم بپردازم. در مورد سیزده تا شانزده سالگیمان حرف می‌زنم وقتی که دیگر هیلشم را ترک کردیم. زندگیم در یاد و خاطرم به دو بخش عمده  مجزا تقسیم می‌شود: این دوره آخر، و تمام اتفاقاتی که پیش از آن رخ داد. سال‌های نخست _ همان سال‌هایی که تا به حال وصفشان را گفته‌ام _ چون دوره طلایی در هم می‌آمیزند و مخلوط می‌شوند، و وقتی در موردشان فکر می‌کنم،حتی در مورد اتفاقات نه چندان مهم ، بی‌اختیار موجی از وجد و سرخوشی در دلم احساس می‌کنم. ...