وقتی یک مملکت برای تحصیل و رشد جوانانش تلاش می‌کند، تا رشد کنند، و درست در نقطه‌ای که اوج توانمندی آنهاست، دوتا پا دارند، چندتا دیگر هم قرض بگیرند و از سرزمین که پله صعودشان بود بروند، یعنی «نشت نشا»؛ شما البته می‌توانید فرار مغزها صدایش کنید اما فقط تا پیش از خواندن این جستار کوتاه و ضروری از رضا امیرخانی که با نگاه خلاق و بی‌طرف خود علل مختلف سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و... را بررسی نموده‌است.

اینجا می‌خوانیم که:

((در همه جای دنیا دانش گاه ساخته می شود تا مشکلات ِ علمی ِ آن کشور را حل نماید، اما در جهان ِ سوم مسأله جور ِ دیگری است. این جا دانش گاه ساخته نشده است. دانش گاه ترجمه شده است. لذاست که می بینی دانش گاه به جای حل ِ مشکلات ِ مملکت ِ ما، مشکلات ِ ممالک ِ دیگر را حل می کند!))