کتاب «محرمانه با فرزندم» اثری آموزشی است که با دیدگاهی اسلامی و با به‌کارگیری تکنیک‌ها و دانش روان‌شناسی، اصول تربیت جنسی کودک و نوجوان را به شما آموزش داده و بایدها و نبایدهای این زمینه را بررسی می‌کند. این کتاب در نُه فصل اصلی تدوین شده که هرکدام به زیرعنوان‌های مختلفی با موضوعات مربوطه می‌پردازند. فصل اول «کلّیات تربیت جنسی» تعریف‌های ابتدایی را ارائه می‌کند، فصل دوم «هویت جنسی چیست؟» مراحل پیدایش هویت جنسی و خطرات این دوره را ذکر می‌کند، فصل سوم «پاسخ‌گویی والدین به کنجکاوی فرزندان» اصول پاسخ‌گویی به سوالات و واکنش به رفتارهای جنسی کودک را بیان کرده و فصل چهارم «تربیت جنسی در دوران شیرخوارگی» اقدامات لازم برای رشد شناختی-روانی کودک شیرخوار را آموزش می‌‌دهد.

«هانیه جهانی» اصول روانشناسی پرورش جنسی را در این اثر ارائه کرده و ‌با نظارت «دکتر زهرا آیت‌اللهی» آن را در قالب اسلامی به رشتۀ تحریر درآورده است. در ادامۀ این اثر فصل پنجم «تربیت جنسی در دوران کودکی اول» به بررسی نکات مراقبتی در رشد شناختی-روانی در دورۀ سه تا شش سال می‌پرداز، در فصل ششم «تربیت جنسی در دوران کودکی دوم (شش تا دوازده سالگی)» دربارۀ اهمیت مضاعف حمایت عاطفی، پرورش عقیدتی و کنترل بیداری جنسی می‌خوانیم و فصل هفتم «تربیت جنسی در دوران نوجوانی»، جایی‌ست که تمام آموخته‌ها به منصۀ ظهور رسیده و آموزش‌های عملی در زمینۀ بلوغ، پاکدامنی، نیروی شهوانی، ارتباط سالم و رشد طبیعی باید به دقت انجام شود. فصل پایانی کتاب نیز «پیش‌گیری از سوء استفادۀ جنسی» نام دارد و به ارائۀ تکنیک‌های کاربردی برای مراقبت از سلامت روح و جسم فرزند در دوران کودکی و نوجوانی می‌پردازد.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانیم:

«تحقیقات نشان می‌دهد که والدین با دیدن صحنۀ بازی کردن کودک با آلت تناسلی‌اش احساس شرمساری و ناراحتی می‌کنند؛ حتی مادران اروپایی و آمریکایی که دربارۀ عادی و طبیعی بودن این عمل بسیار شنیده‌‌اند، این کار آنان را نمی‌پسندند و شدیداً مایلند که این عمل از سوی فرزندانشان متوقف شود. ایشان ناپسند بودن این عمل را از آن جهت می‌دانند که عادت به بازی کردن با خود ممکن است برای جبران کارهای ناپسند و شکست‌های کودک‌، به مایۀ تسلی بسیار سهل‌الوصول وی تبدیل گردد و در نهایت سادگی، جایگزین کوشش و اقدامات مثبت او شود.
والدین به جای فشار آوردن بیش از حد به کودک برای ترک این عادت، بهتر است نوزاد را در آغاز پیدایش از مهر و محبت خود بهره‌مند سازند و قلب او را از سرچشمۀ دوستی حقیقی چنان سرمست کنند که به خودارضایی به عنوان یک وسیلۀ التذاذ و خشنودی روی نیاورد.
والدین مسلمان علاوه بر آن می‌توانند با توجه به احادیثی که در دستورات دینی‌شان آمده است به کودکان گوشزد کنند که خداوند این نوع رفتار و بازی زشت را دوست ندارد. در حقیقت، والدین باید زشتی این نوع رفتار را که خدا نیز آن را دوست ندارد به کودکانشان آموزش دهند. به طور کلی والدین باید تمام اوقات فراغت کودکان را با برنامه‌های مفید متنوع و متناسب با استعدادهایش پر کنند و به طور نامحسوس مراقب باشند پیش از خستگی کامل به رخت‌خواب نرود و بعد از بیدار شدن در رخت‌خواب نماند و ماندن در حمام و توالت را طولانی نکنند.»