این کتاب را انتشارات لیله القدر به دست ما رسانده است و شامل  اشعار استاد علی صفایی حائری است؛ انسانی دردمند ،که هرگز ادعای شاعری نداشت و درجستجوی توازن قافیه ها نبود؛ اما دردهایی داشت و حرف های بسیاری ، که به آرایه ها زینت داد و بر پیکر کاغذ ریخت چراکه از نگاه او شعر ها نشانه شعور و آیه های یک جریان عرفانی مستمر اند و اینک در این مجموعه لطافت و ظرافت روح او در اشعارش نیز جاری و ساری است و با تصویری ادبی ، دنیای عقاید و آرمان های ایشان را به مخاطب می رساند. 

 بیا، من خواستار شور شب‏هایم.

 بیا، من تشنه‏‌ى شوق سحرهایم.

 سحرهایى... که قلبم سخت می‌جوشید

و دستم، همچنان مرغان وحشى، بال و پر می‌زد.

 سحرهایى... که شوق تو،، مرا، از هستى از این جَو جادویى، 

جدا میکرد. مرا، در عالم گل‏ها رها میکرد...

 و من بودم،، تو، بودى،، جلوه‌‏هایى شاد...