کتاب مرگ نمادین والدین نوشته‌ی عبدالعظیم کریمی یک اثر مفهومی و روان‌شناختی است که با نگاهی عمیق به روابط والدین و فرزندان و تأثیر این روابط بر استقلال و رشد فردی فرزندان می‌پردازد. این کتاب به بررسی نقشی که والدین در پرورش هویت فرزندان بازی می‌کنند و همچنین چالش‌ها و مشکلاتی که ممکن است از وابستگی زیاد به والدین یا عدم رهایی از سلطه روانی آنان پیش بیاید، می‌پردازد.

عنوان کتاب به یک مفهوم عمیق و نمادین اشاره دارد. در اینجا «مرگ نمادین والدین» به معنای جدایی روانی و عاطفی سالم از والدین در مسیر رشد فردی است، نه مرگ فیزیکی. نویسنده بیان می‌کند که برای رسیدن به خودمختاری، هویت مستقل و زندگی آگاهانه، فرزندان نیاز دارند که از تأثیرات بیش از حد والدین بر جنبه‌های مختلف زندگی‌شان رها شوند.

نویسنده به بررسی وضعیت‌هایی می‌پردازد که والدین به جای تشویق به استقلال، به صورت سلطه‌گرانه عمل کرده و مانع از بالندگی فرزند می‌شوند. او راه‌حل‌ها و پیشنهاداتی برای مدیریت این تعاملات ارائه می‌دهد.

کتاب مرگ نمادین والدین اثری تاثیرگذار است که نشر مهرستان به بازار عرضه نموده است.

کتاب مرگ نمادین والدین را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب را به والدین، مربیان، مشاوران و روان‌شناسان، و همچنین جوانان و بزرگسالانی که علاقه‌مند به درک بهتر روابط خود با والدین و تقویت هویت مستقل خود هستند، پیشنهاد می‌کنیم.

در برشی از کتاب مرگ نمادین والدین می‌خوانیم:

آب را گل نکنید یعنی کار بیهوده نکنید و کار بیهوده همان مداخله بـ بیهوده در تعلیم و تربیت کودکان است. کار بیهوده یعنی با آموزش مفاهیم نامربوط ذهن و دل کودک را از امور مربوط بازندارید.

آب را گل نکنید یعنی انسانها را بدون پیش فرض ذهنی خود، همانگونه که هستند، درک کنید و نه آنگونه که می خواهید.

آب را گل نکنید یعنی تأسی جستن به گفته مشهور «جبران خلیل» در تربیت فرزندان: «گرچه فرزندانتان با شما هستند مال شما نیستند و گرچه در زمان شما به سر می برند برای زمان شما نیستند؛ پس ذهن خود را از هرگونه پیش فرض پیش داوری و پیش انگاشت تربیتی در شکل دادن شخصیت کودک خارج کنید تا کودکتان بدون مالکیت شما مالک خود شود.

آب را گل نکنید، یعنی اجازه دهید حرکت ارتجالی حرکت خودانگیخته درون زا و خود به خودی کودک در مسیر طبیعی ،آزاد، سیال و گشوده رخ دهد؛ زیرا به تعبیر مورنو حرکت ارتجالی نیرویی است خلاق که خمیرمایه همه تحولات و ترقیات آدمیان است. این حرکت شدیدترین حالت خلاقانه در دوران کودکی است که به تدریج بر اثر تعلیم و تربیت رسمی از آن کاسته می شود و در دوره بزرگ سالی از بین می رود