در قیامت خود حقیقی انسان ظاهر می‌شود؛ در حقیقت انسان در دنیا در حال نوشتن صحیفه اعمال خود است که در قیامت ظهور و بروز می‌کند و او با چشم ملکوتی خود آنچه را که در دنیا در پس حجاب و پرده بود آشکارا می‌بیند؛ هم باطن و حقیقت خودش و هم دیگران را شهود می‌کند که ساخت این حقیقت و باطن نتیجه اعمالشان در دنیاست؛ بنابراین نتیجه عمل صالح حیات طیبه است و نتیجه ظلم، تاریکی روز قیامت است. بحث راجع به شداید و اهوال روز قیامت بود که مستقیم با کارکرد ابعاد وجودی انسان در دنیا دارد. اگر این کارکرد صحیح باشد، از آن اهوال و شداید در امان خواهد بود و اگر خطا کرده و در مسیری انحرافی حرکت کرده باشد، در مواقف عدیده روز قیامت گرفتار ابتلائات شدید می‌باشد. گفته شد اعمال انسان چه درونی و جوانحی و چه بیرونی و جوارحی‌اش در قیامت ظهور و بروز پیدا می‌کنند این اعمال جدا از او نیستند؛ بلکه تشکیل دهنده هویت انسان در قیامت می‌باشند. ورود از برزخ به قیامت خود موقفی سخت و هولناک است. متقین و مجرمین هر کدام اهوالی خاص در قیامت دارند. اعمال انسان است که صورت واقعی او را در قیامت می‌سازد از مواقف دیگر قیامت هنگامه حسابرسی اعمال است. سپس نوبت میزان می‌رسد یعنی برای همه اعمال قالبیه و قلبیه بیرونی و درونی جوارحی و جوانحی انسان میزان وجود دارد. مرحله بعدی عبور از صراط است که همه بی‌استثنا باید آن را طی کنند و از سخت‌ترین عقبات قیامت است. گروه بندی انسان‌ها، صحیفه،عمل عقبات قیامت، شفاعت و بالاخره بهشت و جهنم ادامه مسیری است که عاقبت انسان‌ها را مشخص می‌کند.

در ادامه برشی از کتاب قیامت روز شهود حقایق را می‌خوانید:

انسان باید در پیشگیری از ایجاد ملکات رذیله مراقبت کند و از همان آغاز اجازه ندهد این صفات بر روح سایه بیندازد چه رسد به اینکه این سایه عمق پیدا کند و برای نفس به صورت ملکه در آید که در آن صورت پاک کردنش خیلی مشکل است. نه اینکه نمی‌شود اما مشکل می‌شود. بدانید این ملکات است که وقتی بروز می‌کند دریچه قلب را می‌گیرد عقل را تعطیل می‌کند، بعضی از این ملکات زشت چه بسا موجب قطع علاقه انسان به مبدأ شود. عداوت چه بسا انسان را به انکار بدیهیات عقلیه بکشاند. انسان باید خیلی مراقبت کند قیامت مشکل است. من خودم نتوانستم به طور کامل درک کنم و فقط از انبیا و اولیای الهی نقل می‌کنم که قیامت مشکل است.