محبوبه زارع پر کتاب «فصل فیروزه» به سراغ داستان عاشقی رفته‌است که عیارش حب اهل‌بیت باشد.

این اثر که توسط نشر کتابستان به کتاب‌رسان آمده‌است، در میان خطوطش از فضایل امام رئوف و خواهر بزرگوارشان، حضرت معصومه(س) می‌نویسد و احساسات را با زیبایی لغات به شما منتقل می‌سازد.

در این نوشتار با سیندخت ایرانی به سرتاسر ایران و عراق در زمان خلافقت عباسیان سفر کنید و در بخشی از اثر بخوانید که:

((تو عاشقش بودی اما وقتی دیدی که او را از دست داده‌ای، از پای درنیامدی. می‌بینم که زنده‌ای و قرار است به زندگی‌ات ادامه دهی. بدون بانویت... آیا این با عشق سازگار است؟ خدیجه کنار پنجره ایستاد و از لابه‌لای پردهٔ اتاق به ستاره‌های دوردست خیره شد. - عشق من به بانو، ریشه در عشق به خداوند دارد؛ ریشه در عشقی ازلی. بانویم را به‌خاطر وجود جسمانی‌اش دوست نداشتم که فنا و فراقش، عشق را از من بگیرد. عشق من به بانویم، ریشه در روحانیت او دارد که ابدی خواهد بود. از دست‌دادن جسمانیت بانویم،‌ تقدیر پروردگارم بوده و من بر آن راضی هستم.))