کتاب «عیار تجربه» نوشته محمدحسن وکیلی و محمدعلی تولایی اثری خواندنی در حوزه نقد و بررسی علوم پوزیتویستی است. از آنجا که در جهان امروز مبانی فلسفه براساس علوم تجربی بنا شده است و هر آنچه که توسط حواس بشری قابل فهم نیست را انکار می‌کند شاهد هستیم که فلسفه‌های مادی گرا و انسان محور شیوع فراوانی یافته‌اند. در این اثر در ابتدا تلاش شده رابطه میان علم و تجربه به شکل مبسوطی تبیین گردد و توضیح دهد چگونه فلسفه‌های تجربه محور دچار تناقض‌هایی آشکار است که نشان از آن دارد که علم بشری نمی‌تواند تنها از طریق تجربه به دست آید بلکه خواسته یا ناخواسته برخی استنتاج‌های انسان حاصل دلالت‌های عقلی است. آنگاه که اثبات گردید علم از طرق غیرحسی نیز به دست می‌آید تلاش شده از طریق مبانی عقلی به اثبات جهان ماورا و متافیزیک بپردازند و شباهتی که از جانب فیزیک دانان و فلاسفه پوزیتویست وارد شده را پاسخ گویند. در بخش پایانی نیز همت مولفین بر آن است که نشان دهند بسیاری از نظریات علمی پیرامون پیدایش جهان و نظم عالم تضادی با باور به جهان متافیزیک ندارد و چه بسا موید این نظریات نیز می‌تواند باشد.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید:

از نظر فیلسوفان الهی عالم هستی در این عالم دنیا خلاصه نمی‌شود بلکه عوالم دیگری نیز وجود دارد که از ابعاد شش گانه این دنیا خارج است. شاید وجود چنین عوالمی از نگاه ما خیلی بعید و دور از ذهن باشد ولی ریشۀ این ذهنیت در آن است که ما انسان‌ها معمولاً آنچه را با چشمان خود می‌بینیم تمام واقعیت می‌پنداریم ما خودمان را نیز همین بدن مادی و به همین جهت نمی‌توانیم باور کنیم که ورای این عالم جسمانی چیزی وجود داشته باشد؛ ولی اگر فرض کنیم که ما این بدن نیستیم و آنچه می‌بینیم نیز تمام واقعیت نیست بلکه این دریافت‌ها بخشی از واقعیت است که توسط گیرنده‌های ما دریافت شده و در صفحه نمایش ما نشان داده می‌شود آن وقت راحت‌تر می‌توانیم تصور کنیم که عوالمی جدای از این عالم ماده وجود دارد.