کتاب «زندگی من» زندگی‌نامه خودنوشت گلدا مایر نخست وزیر پیشین رژیم اشغالگر صهیونیستی است. او از جمله مهم‌ترین چهره‌های سیاسی این دولت جعلی است که در راه حفظ و توسعه این مکتب منحوس از هیچ تلاشی فروگذار نبود. او در ابتدا به مدت یک سال سفیر اسرائیل در روسیه، هفت سال وزیر کار، ده سال وزیر امور خارجه و در نهایت پنج سال نخست وزیر اسرائیل بود. در این دوره طولانی او تجربیات و اتفاقات بسیاری را از سر گذرانده و در این کتاب مروری مفصل از زندگی شخصی و سیاسی خود را با هم تلفیق نموده و به مخاطب ارائه داده است. مطالعه این اثر از آن جهت که خواننده می‌تواند باورها و ارزش های یک یهودی صهیون را از زبان خودش مطالعه کند و آنچه به عنوان نقطه شکست یا موفقیت به آن اذعان کرده‌اند را دریابد مفید و ارزشمند است. او نکات جالب توجه و مهمی پیرامون جنگ با اعراب و سیاست های غاصبانه اسرائیل برای اشغال اراضی فلسطینیان بیان کرده که بر هر کس که می‌خواهد در مورد این کشور بداند و نقاط ضعفش را دریابد اهمیت دارد. همانطور که توصیه بسیاری از بزرگان است تا هنگامی که دشمن خود را به شکل کامل نشناسی نخواهی فهمید که از کجا می‌توانی به او ضربه بزنی.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید:

در سال ۱۹۵۲م که تب و تاب مهاجرت‌ها فروکش کرد و روزانه به دست کم هزار نفر تقلیل یافت ما مهاجران جدیدی را که وارد کشور می شدند، از معابر به محله‌های عادی نواحی کمتر توسعه یافته و روستاهای مرزی در سرتاسر اسرائیل هدایت کردیم و بر فلاحت و کشاورزی بیشتر از کارهای عمومی متمرکز شدیم. ما به هر خانواده مهاجر یهودی، علاوه بر آموزش شیوه‌های کشاورزی، یک خانه کوچک، یک قطعه زمین و تعدادی دام هم می‌دادیم. ما در این موضوع هم اشتباهاتی داشتیم در روستاهایی با هفتاد و دو ملت مردم به سختی می‌توانستند با هم سازگار شوند و تلاش ما برای تبدیل کردن دیگ زود پز به دیگ ذوب فلزات شاید خیلی زود و ناشیانه بود. ما روستاهایی را بنا کردیم که ساکنان آن همانند خدمۀ راه سازی ما نه تنها یکدست نبودند بلکه اشتراکات چندانی هم با هم نداشتند.