شهید سیدرضا پورموسوی در بیستم بهمن ماه ۱۳۴۵ شمسی در شهر دزفول به دنیا آمد. کودکی‌اش در جلسات قرآن و  
نوجوانی‌اش در آموزش‌ها و اردوهای بسیج نوجوانان گذشت. با شروع جنگ تحمیلی به جبهه رفت. ابتدا به عنوان امدادگر و بعد از آن دیده‌بان لشکر هفت ولی عصر (عجل الله) بود تا زمان شهادت. در عملیات والفجر ۱۰ در ارتفاع ریشن به تاریخ سوم فروردین ۱۳۶۷ همزمان با سالروز تولد حضرت عباس بود که به مقصود خونین خود رسید. نویسنده این اثر ،لیلا محمدی، سرگذشت این شهید عزیز را بر اساس دست نوشته‌های خود شهید در قاب ادبیات قرار داده و تلا ش کرده تصویری هنرمندانه از زندگی این شهید والامقام برای خواننده به ارمغان آورد. دستنوشته‌های شهید بعد از شهادت ایشان آشکار شده است. کتاب «زلال» تصویری زیبا از زندگی این شهید به نمایش گذاشته است.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید: 
نیروهای دیده‌بانی در مقر جدید؛ اتاق بزرگ بیست متری آتش نشانی آبادان، هر کدام دمغ گوشه‌ای کز کرده بودند هیچ کدام حال مناسبی نداشتند. عملیات کربلای چهار ظرف یک شب تا ظهر به پایان رسیده بود و چون از قبل لو رفته بود تعداد بالایی از جوانان رزمنده از غواص و خط شکن گرفته تا نیروهای پیاده در همان ساعات ابتدایی عملیات به شهادت رسیده بودند. غم برای همه سنگین بود ولی نیروها با ید با شرایط کنار می‌آمدند چون جنگ و دفاع از خاک کشور همچنان ادامه داشت و نیاز به دوباره سرپا شدن بود. هر چند گردانی که سیدرضا و علیرضا به آنجا مأمور بودند وارد عملیات نشدند و قرار بود شب بعد عملیات کنند اما شنیدن خبر شهادت تعداد زیادی رزمنده آنقدر تلخ بود که او در کنار حسن وعده دیدار که به دلش برات شده بود آن شب است همچنان غم زده باشد. گوشه‌ای از اتاق نشسته بود و برای دل خودش رو ی کاغذ می‌نوشت.