ما باید دنبال تمدن نوین اسلامی باشیم برای بشریت؛ این تفاوت اساسی دارد با آنچه قدرت‌ها درباره‌ی بشریت فکر می‌کنند و عمل می‌کنند؛ این به معنای تصرّف سرزمین‌ها نیست؛ این به معنای تجاوز به حقوق ملت‌ها نیست؛ این به معنای تحمیل اخلاق و فرهنگ خود بر دیگر ملت‌ها نیست؛ این به معنای عرضه کردن هدیه‌ی الهی به ملت‌ها است تا ملت‌ها با اختیار خود، با انتخاب خود، با تشخیص خود راه درست را انتخاب کنند... دشمن آمریکا اسلام‌گرایی است؛ اسلام‌گرایی یعنی مسلمان تا وقتی بی‌تفاوت راهش را بیاید و برود و انگیزه‌ای نسبت به اسلام نداشته باشد، احساس دشمنی با او نمی‌کنند؛ اما وقتی اسلام‌گرایی به میان آمد، پایبندی و تقیّد به اسلام و حاکمیت اسلام به میان آمد، پایه‌ریزی همان تمدن اسلامی وقتی به میان آمد، دشمنی‌ها شروع می‌شود... لذا وقتی بیداری اسلامی در دنیای اسلام رخ می‌دهد، شما می‌بینید چقدر دستپاچه می‌شوند، تلاش می‌کنند، کار می‌کنند بلکه ضایعش کنند؛ بلکه نابودش کنند؛ یک جاهایی هم موفق می‌شوند. امروز مسئله‌ی فلسطین به برکت بیداری اسلامی بار دیگر به یک مسئله‌ی اصلی دنیای اسلام تبدیل شده است؛ نباید بگذارید این برجستگی و این امتیاز از بین برود و زیر توطئه‌ها و ترفندهای دشمنان مسلمان‌ها و دشمنان امت اسلامی پنهان بماند. مسئله‌ی فلسطین یک مسئله‌ی اصلی است. در طول زمان، ملت‌ها دولت‌های خودشان را با موضع‌گیری آن‌ها در قضیه‌ی فلسطین محک می‌زدند. کتاب «تمدن نوین اسلامی که سی و نهمین جلد از مجموعه «ره‌نامه» است، بیانات مقام معظم رهبری را در این رابطه گردآوری کرده است.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانیم:

«سال‌ها است که ما آمارهای گوناگون را از بخش‌های مختلف می‌گیریم و می‌خوانیم؛ می‌دانم خیلی پیشرفت کرده‌ایم؛ اما این پیشرفت‌ها برای جامعه‌ی ایرانی کافی نیست. جامعه‌ای که پزشک و ستاره‌شناس و عالم اجتماعیِ هزار سال قبلش، قرن‌ها بعد در دنیا متلألئ و درخشیده است؛ این پیشرفت‌ها برای او کم است. امروز هم با اینکه دنیای پزشکی ممکن است از تحقیقات هزار سال پیش ابن سینا استفاده‌ی زیادی نبرد -اگرچه عقیده‌ام این است که باز هم دانش امروز می‌تواند از آن‌ها در زمینه‌هایی استفاده کند- اما وقتی به این تحقیقات نگاه می‌کند، تحسین و تجلیل می‌کند. تحقیقات محمد بن زکریای رازی و خواجه نصیر و خیّام و خوارزمی و دیگران هم همین طور است. شأن ما این است؛ لذا این پیشرفت‌ها برای ملت ما کم است. همین چند روز قبل، یکی از چهره‌های سیاسی ما به یکی از کشورهای مطرح اسلامی رفته بود که من نمی‌خواهم اسم بیاورم. رئیس جمهور آن کشور جلوی حضّار غیر ایرانی و غیر بومی آن کشور که از کشورهای اروپایی بودند -نه در جلسه‌ی خصوصی که حمل بر مصانعه و تعارف شود- گفته بود که ما مسلمان‌ها به ایران افتخار می‌کنیم؛ هم به امروز ایران و نظام جمهوری اسلامی، هم به ایران در تاریخ اسلام. گفته بود این پیشرفت‌های اسلامی، دانش اسلامی و تمدّن اسلامی را ایرانی‌ها رشد داده‌اند و به بالندگی رسانده‌اند و به یک معنا پایه‌گذاری کرده‌اند. ما این توقّع را از خودمان داریم؛ ما می‌خواهیم در زمینه‌ی دانش و فناوری به جایی برسیم که شأن ملت ایران است. این فقط یک نگاه غرورآمیز ملّی نیست، این نژادپرستی نیست؛ این حتی یک نگاه انسانی عام به همه‌ی بشریت است؛ به خاطر اینکه اگر ما بتوانیم در دانش، در خطّ مقدم قرار بگیریم انگیزه‌های جهان‌گیری و جهان‌گشایی غرب را نداریم؛ انگیزه‌های سودجویانه‌ای از ملت‌ها را نداریم؛ دانش ما که به سود ما است، به سود ملت‌های دیگر هم هست.»