حوزه‌های علمیه قوام اصلی و ستون مهم انقلاب و نظام مقدس جمهوری اسلامی هستند. قبل از قیام رهبرمان، حوزه‌های علمیه جان و روح و طراوت نداشتند در این مراکز، درس و بحث و علم و تحقیقات اصولی و مطالعات و تأملات به چشم می‌خورد که البته سعی اسلاف بزرگوار ما مشکور است؛ چون همه ی این علوم و معارف از دست آن‌ها به ما رسیده است. اما آن چیزی که محور بود، یعنی حرکت جهت‌دار به سمت حاکمیت و اقامه‌ی دین، وجود نداشت؛ همان دینی که ما برای او درس می‌خوانیم به خاطر او تلاش می‌کنیم و برای او عمامه بر سرمان می‌گذاریم و مردم هم به خاطر پایبندی به آن از ما حمایت می‌کنند. امام عزیز ما، حقیقتاً به کالبد حوزه‌های علمیه‌ی مقدسه روح و جان داد و حیاتی دوباره بخشید. حوزه ی علمیه همان طور که امام (قدس سره) مکرر فرمودند قاعده‌ی نظام جمهوری اسلامی است و همه چیز روی این قاعده بنا شده و دوام خواهد یافت این قاعده باید محکم باشد. سیزدهمین جلد از مجموعه ره‌نامه بیانات مقام معظم رهبری پیرامون «حوزه و روحانیت» است.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید:

این منظره‌ای که الان در مقابل ما هست - جمعی دور هم نشسته‌ایم؛ در سنین مختلف در سطوح علمی مختلف، در اوضاع اجتماعی با نظرات و افکار مختلف این را چه کسی خواهد توانست برای کسی که در این جلسه نیست، آن چنان توصیف کند که گویی او در این جلسه هست؛ حتی از بعضی کسانی که در این جلسه هم هستند بهتر و دقیق‌تر و ریزتر حقایق را ببیند؛ در حالی که اینجا هم نبوده است؟ آیا اصلاً چنین چیزی ممکن است یا نه؟ بله ممکن است؛ به چه وسیله؟ به زبان هنر زبان هنر یعنی چه؟ یعنی توصیف با عکس، با فیلم، با مجسمه، با شعر، با رمان اینکه شما می‌بینید سیاست‌های استعماری علیه انقلاب و علیه همه‌ی ارزش‌هایی که آن‌ها با آن بدند، این قدر روی هنر سرمایه‌گذاری می‌کنند، به علت همین کارایی هنر است... بدانید که ما این سلاح را آن چنان که باید درست به دست نگرفته‌ایم.