کتاب«رجعت از منظر فریقین» به یک مسئله مهم آخرالزمانی اشاره دارد و فهم این موضوع نیازمند دانش ویژه‌ای می‌باشد.

رجعت پس از ظهور از اعتقادات مسلم شیعه امامیه بوده است اما متاسفانه این مسئله میان مسلمانان به‌خصوص شیعیان بسیار مهجور بوده، در عوض دشمنان بسیار قدرتمند درصدد تخریب و تبلیغ سوء هستند.

نویسنده در این کتاب تلاش نموده که با استفاده از عبارات صریح، دلایل محکم و مستندات موثق ومعتبر از کتاب‌های بزرگان و اکابر اهل سنت، ثابت کند که اعتقاد به رجعت پس از ظهور، یک باور عمومی، اصیل و مشترک میان اهل سنت و تشیع است و در منابع موثق و مهم برادران اهل‌تسنن بسیار بر آن تأکید شده است.

از واقعیت‌های قرآنی چنین برمی‌آید که رجعت مسئله‌ای جدی است و در کتب تفسیری اولیه اهل‌سنت و شیعه نیز نقل شده و مورد قبول بزرگان اهل‌سنت قرار گرفته است. این واقعیت‌های قرآنی مانند رجعت هفتاد نفر از یاران موسی(ع)، رجعت اصحاب کهف، بازگشت هزار نفر به دنیا با دعای حزقیل نبی(ع).

این کتاب در جهت وحدت آفرینی میان فریقین در مورد مسئله مهم رجعت پس از ظهور، توسط علی رضایی نگاشته و انتشارات جمکران نشر داده است.

در برشی از کتاب رجعت از منظر فریقین می‌خوانیم:

علمای اهل سنت، کسب کمال انسانی را از فواید رجعت برای رجعت کنندگان می شمارند و می نویسند: براین اساس که خداوندی که بندگانش را بسیار دوست دارد، اراده کرده است با رجعت پس از ظهور و پیش از حساب و کتاب دقیق قیامت، مؤمنانی را که به مرگ طبیعی از دنیا نرفته اند به این جهان برگرداند تا مراحل کمال انسانی خود را بپیمایند و در قیامت کبری و در محضر خدا بهانه ای نداشته باشند. در روایات باب رجعت وارد شده است که مؤمنان می آیند تا به کمال انسانیت دست یابند و در سایه امام خود هدایت شوند و با عمل به دستورات حضرت، به بندگی خدا و کسب معنویت نایل شوند و از پرستش هواهای نفسانی دور شوند.

ثعلبی نیشابوری از دانشمندان اهل سنت در قرن پنجم هجری است که الکشف و البیان عن تفسیر القرآن را نگاشته است. او در تفسیر آیه داستان هفتاد نفر از بزرگان بنی اسرائیل که در کوه طور بر اثر صاعقه ای از دنیا رفتند با استناد به احادیث رسول خدا ﷺ ، زنده شدن و بازگشت (رجعت) مردگان را اثبات میکند و معتقد است آنان باز می گردند تا باقی عمرشان را در این دنیا بگذرانند، روزی خود را کسب کنند و به کمال انسانیت برسند.