مباحث کتاب «راه های قبولی در امتحان الهی» جلد پنجم از مجموعه آزمایش الهی در قالب هشت جلسه است. مشى معظم له در بیان معارف صرفاً بعد نظری نداشته و معارف را کاربردی مطرح می‌کردند. در همین موضوع پس از تبیین جدی و کاربردی بحث آزمایش الهی به صورت مجزا به راهکارهای قبولی در آزمون‌های الهی وارد می‌شوند. در این مورد راه‌های علمی و عملی وجود دارد نسبت به راه علمی در مقابل آسیب‌هایی که به زندگی دنیایی انسان وارد می‌شود، صبر راه مواجهه است که البته نیازمند نیروی اعتقادی توحیدی است باید توجه داشت که خدا درست حسابرسی کرده و درست نشانه گیری کرده است. در باب راه‌های عملی قبولی در امتحان الهی دو مورد مطرح می‌شود. اوّل ذکر الله است. اینکه انسان همواره در همه ابعاد وجودی به یاد خدا باشد. علت تاکید بر ذکر الله، اثرگذاری آن بر صبر است. مسئله دوم پیشگیری است. چرا انسان خودش را در معرض گناه قرار می‌دهد؟ این بحث در واقع شروع مباحث عملی مواجه شدن با آزمایش‌های الهی است. راه کارهای مطرح شده و نگاه عمیق آن عالم وارسته برای همه مخاطبان مبین مسیر خواهد بود.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید:

در رابطه با بلا و مصیبت فردی انسان چه کند که از آن استفاده معنوی کرده و در این امتحان مردود نشود این نکاتی ظریف دارد. اول این است که خیال نکنید خدا ما را نسنجیده هدف کرده است خود من نسبت به این بلا هدف بوده‌ام. اشتباه هم نشده است نسنجیده نبوده و دقیقاً بررسی کرده است. مثل یک استاد عمل کرده است. ممکن است که یک استاد نتواند معلومات یک شاگرد را بررسی کند و سؤالات امتحانی را برای امتحان دستش اما خدا این طور نیست. توان من و شما را می‌سنجد و هر کس را به اندازه ظرفیتش بلا می‌دهد: «أعْطِیتَ عَلَیْهَا الصَّبْرَ»؛ توان مقاومت را به تو داده، بعد فشار را گذاشته است. چرا عقب میکشی؟ لذا هیچ کس نمی‌تواند بگوید که نسنجیده بود. او قبل از تو می‌داند که طاقت داری یا نداری.