کتاب «راهکارهای دستیابی به موفقیت در زندگی» اثری‌ست در ژانر انگیزشی که با بهره‌گیری از تکنیک‌های روانشناسی و با رویکردی اسلامی، روش‌های عملی و کاربردی برای رسیدن به خواسته‌هایتان در زندگی‌ به شما ارائۀ می‌کند. «دکتر محمدصالح طیب‌نیا» در این کتاب از هدف‌گذاری، انگیزه‌بخشی، مدیریت، برنامه‌ریزی و پشتکار برای رسیدن به اهداف کوچک و بزرگی می‌نویسد که همۀ ما سال‌هاست در وجودمان پنهان کرده‌ایم، اما ترسناک‌‌تر از آن‌اند که بخواهیم برای قدم برداشتن به سمت‌شان اقدامی بکنیم! این کتاب از پنج فصل یا پنج گام اصلی تشکیل شده که به ترتیب شما را برای تفکر به اهداف و تجسّم خواسته‌های خود آماده می‌کند؛ سپس قدم‌به‌قدم شما را تا عملی کردن برنامه‌ها و نقشه‌هایتان همراهی خواهد کرد و در طول این مسیر، از راهبردها و راهنمایی‌های اندیشۀ اسلامی بهره می‌گیرد.

گام اول‌: خودشناسی

طبق فرمودۀ امام علی (ع) «خودشناسی، آغاز راه خداشناسی است»؛ پس برای شروع حرکت به سمت موفقیت ابتدا باید از شرایط فعلی خودمان آگاه شویم.

گام دوم: انتخاب هدف

دومین قدم تصمیم در این مسیر، انتخاب کردن مهم‌ترین هدف‌ و وفادار ماندن به آن است.

گام سوم: برنامه‌ریزی

در مرحلۀ بعد باید بتوانیم یک نقشه و برنامۀ بلندمدت برای انجام کارهای روزمره داشته باشیم.

گام چهارم: تلاش و پشتکار

مهم‌ترین عنصر در هر موفقیتی تلاش است و ناامید نشدن از رحمت و لطف الهی، برگ برندۀ شما خواهد بود.

گام پنجم: عوامل کمک‌کننده

در این میان به خوبی باید مشاهده کنید و هر مولفه‌ای که می‌توانید را، برای یاری گرفتن و ساده کردن اوضاع، انتخاب کنید.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانیم:

«آیا تابه‌حال اندیشیده‌اید که در زندگی به دنبال چه هستید؟ از خود پرسیده‌اید چرا سالیان متمادی عمر را برای تحصیل علم، کسب ثروت، به دست آوردن یک همسر خوب، تربیت فرزندان، آسایش و راحتی و... هزینه نموده‌اید؟ واژۀ مشترکی که همۀ انسان‌ها اعم از زن و مرد، پیر و جوان، فقیر و غنی، مسلمان و غیرمسلمان، به عنوان اصلی‌ترین هدف زندگی و غایت همۀ این امور ذکر می‌کنند، سعادت و خوشبختی است.
اگر انسان‌ها به دنبال ثروت و رفاه‌اند، اگر به دنبال قدرت و مقام هستند، اگر همسر و فرزند نیکو می‌خواهند، اگر جویندۀ دانش و معرفت‌اند و اگر آسایش و راحتی را طلب می‌کنند، به این خاطر است که همۀ این مسائل را ابزار و وسیله‌ای برای دستیابی به سعادت و خوشبختی می‌دانند. سؤال مهمی که در اینجا قابل طرح است، این است که آیا حقیقتاً این‌ها ابزار و عوامل دستیابی به خوشبختی هستند؟ اگر چنین است، پس چرا انسان‌های فراوانی وجود دارند که برخی یا همۀ این عوامل، یعنی ثروت و رفاه، آسایش و راحتی، زن و فرزند، علم و قدرت و... را دارا هستند، اما احساس خوشبختی نمی‌کنند؟
برای پاسخ به این سؤال باید سعادت و خوشبختی را به درستی شناخت...»